🌸 ជាសង្សារខ្ញ៉ំ 🌸
រីង~រីង
សម្លេងទូរស័ព្ទរបស់ ចាស្មីន បានរោទិ៍ឡើងស្របពេលដែលម្ចាស់សាម៉ីខ្លួនកំពុងតែដេកបង្ហូរទឹកភ្នែកយ៉ាងស្ងៀមស្ងាត់នៅលើគ្រែ។
នាងតូចស្រវារាវរកទូរស័ព្ទនៅលើតុក្បែរគ្រែយកមកចុចទទួលដោយមិនបានមើលឡើយថាជាអ្នកណា។
« អាឡូ! »
( ហេឡូស្រីស្អាតមាននឹកខ្ញ៉ំទេ? )
សម្លេងមួយនេះនាងប្រហែលខ្លាំងណាស់ ទើបទាញទូរស័ព្ទមកមើលឈ្មោះឃើញថាជា ណាថាន់ បុរសជនជាតិរុស្សីកំពូលសង្ហានេះឯង។
ស្រីស្រស់សម្រួលអារម្មណ៍ឲ្យដូចធម្មតា មិនចង់ឲ្យគេចាប់ថ្នាក់បានថានាងកំពុងតែយំ។
« សួស្តីលោក ណាថាន់! »
( នឹក ចាស្មីន ដល់ហើយមកជួបគ្នាបន្តិចបានទេ! )
គេជាមនុស្សមិនចូលចិត្តអូសក្រឡាយូរ ទើបនិយាយបបួលត្រង់ៗមិនលាក់លៀម។
« ជួបបានដែរឬ បើលោកនៅរុស្សីហើយខ្ញ៉ំនៅកូរ៉េ! » នាងតូចអស់សំណើច គិតថាគេនិយាយលេង
( ខ្ញ៉ំកំពុងតែនៅប្រទេសកូរ៉េទៅវិញទេ )
« ថាម៉េច? » ពាក្យសម្តីរបស់គេធ្វើឲ្យនាងភាំងតែម្តង
( ភ្ញាក់ផ្អើលណាស់មែនទេ? )
« ចា៎!ភ្ញាក់ផ្អើលខ្លាំងណាស់ ហើយលោកមកធ្វើអីនៅទីនេះ? »
( និយាយតាមទូរស័ព្ទមិនស្រួលនោះទេ!ល្ងាចនេះយើងជួបគ្នាបន្តិចល្អទេ )
នេះគ្រាន់តែជាលេសរបស់គេប៉ុណ្ណោះ ហើយនាងតូចក៏ដឹងច្បាស់ដែរ តែដោយសារម្នាក់នោះជា ណាថាន់ ខាសេឡូ ទើបនាងមិនបដិសេធ ព្រោះនាងបានចាត់ទុកគេដូចជាមិត្តទៅហើយ ទោះបីជាដឹងច្បាស់ថាគេមិនគិតដូចនាងក៏ដោយ។
« ល្ងាចជួបគ្នាលោក ណាថាន់! »
( តែងខ្លួនឲ្យស្អាតៗណា ចាស្មីន ខ្ញ៉ំចូលចិត្ត! )
« លោកនេះចំមែន! » ស្រីស្រស់សើចចេញមកយ៉ាងហួសចិត្តចំពោះបុរសម្នាក់នេះ តាំងពីដើមមកគេមិនធ្លាប់ផ្លាស់ប្តូរឡើយ
( ប៉ុណ្នឹងសិនចុះ ខ្ញ៉ំរវល់បន្តិច )
« ចា៎ »
ទូរស័ព្ទត្រូវបានកាត់ផ្តាច់ ដោយ ចាស្មីន នៅតែកាត់
ទូរស័ព្ទជាប់ និងពិចារណាពី ណាថាន់ សារជាថ្មី។
3 ឆ្នាំមកហើយដែល ណាថាន់ បានតាមស្រលាញ់នាង ថ្វីបើត្រូវនាងបដិសេធម្តងហើយម្តងទៀតយ៉ាងណាក៏
ដោយ គេមិនធ្លាប់បោះបង់ឡើយ។
ខួរក្បាលរបស់នាងកំពុងតែធ្វើការត្រិះរិះពិចារណា ថាគួរជ្រើសយកអ្នកដែលស្រលាញ់នាង ឬអ្នកដែលនាងស្រលាញ់ទៅ មួយណាដែលជាផ្លូវចេញសម្រាប់នាង។
ខណះពេលដែលមនុស្សដែលនាងស្រលាញ់កំពុងតែជិតរៀបការជាមួយនឹងស្រីផ្សេង ដោយគ្មានបានទុកនៅពាក្យលា ឬក៏ការបកស្រាយអ្វីទាល់តែសោះ។
« ដល់ពេលឯងត្រូវកាត់ចិត្តហើយមែនទេ ចាស្មីន? » សំណួរគ្មានចម្លើយមួយនេះ ធ្វើឲ្យ ចាស្មីន ត្រូវសម្រក់ទឹកភ្នែកម្តងហើយម្តងទៀត ដោយមិនអាចហាមឃាត់បាន
// ភោជនីយដ្ឋានផ្កាយប្រាំ
ចាស្មីន បានគ្រោងរ៉ូបពណ៌សលើជង្គង់សាច់ទន់ចងព៉ំ និងលើកសក់បួងឡើងលើអស់ បញ្ចេញដើមកសខ្លី លម្អដោយខ្សែកពេជ្រត្បូងតូចមួយគ្រាប់ និងដោយកងដៃពេជ្រចាំងចាក់ភ្នែក បន្ថែមដោយស្បែកជើងកែង
ចោទខ្ពស់។
បូកផ្សំជាមួយការផាត់មាត់ស្រាលៗតាមបែបធម្មជាតិផងនោះ ធ្វើឲ្យ ចាស្មីន ស្អាតរកកន្លែងទាស់គ្មាន។
ដំណើរយ៉ាងស្វាហាប់របស់នាង បានទាក់ទាញក្រសែ
ភ្នែករបស់អ្នកឯទៀតឲ្យងាកមកមើលនាងជាគោលដៅតែមួយ។ ចាស្មីន មិនចាប់អារម្មណ៍ពីអ្នកណាទាំងអស់ គិតតែដើរទៅមុខដោយភាពជឿជាក់ រហូតមកដល់តុរបស់ ណាថាន់។
គ្រាន់តែបានឃើញ ចាស្មីន ភ្លាម ណាថាន់ បានក្រោក
ពីកៅអីមកធ្វើការស្វាគមន៍នាងដោយការថើបថ្ពាល់ទាំងសងខាងថ្នមៗ។ ក្រោយពីធ្វើការរាក់ទាក់គ្នារួចហើយ ណាថាន់ ដើរមកទាញកៅអីឲ្យនាងតូចអង្គុយ។
« អរគុណ! »
« ស្អាតជាងនៅរុស្សីទៀត ចាស្មីន សំណព្វចិត្ត! » ណាថាន់ រហ័សពោលពាក្យសរសើរទៅកានើ ចាស្មីន ធ្វើឲ្យនាងញញឹមមិនឈប់
« សរសើរបែបនេះខ្ញ៉ំក៏ចេះអៀនដែរណា » ចាស្មីន សើចស្រស់ដាក់ ណាថាន់
« បើអៀនបែបនេះ ធ្វើសង្សារនឹងគ្នាតែម្តងទៅល្អទេ! » ណាថាន់ និយាយលេងបន្លំមែន
គេជាមនុស្សមាត់ស្របនឹងចិត្ត គិតអ្វីក៏និយាយចេញមកមិនចូលចិត្តធ្វើខ្លួនលាក់លៀម។ ទោះគេសាវ៉ាជាមួយ
ស្រីៗដទៃ ប៉ុន្តែបេះដូងរបស់គេមានតែ ចាស្មីន ម្នាក់គត់។
« នៅតែពូកែញ៉ែមិនផ្លាស់ប្តូរហើយណា៎លោក ណាថាន់ ខាសេឡូ! » ចាស្មីន និយាយចំអន់បែបលេងសើច
« សម្រាប់ ចាស្មីន ទោះនិយាយញ៉ែមួយជីវិតក៏ខ្ញ៉ំព្រម! » ម្លោះរុស្សីញញឹមទទួលពាក្យសម្តីរបស់ ចាស្មីន យ៉ាងស្មោះត្រង់
« សម្តីផ្អែមណាស់លោកនេះ! »
« ចំពោះតែសំណព្វចិត្តម្នាក់គត់ »
« និយាយចឹងលោកមកកូរ៉េមានការអ្វីទៅ » ស្រីស្រស់សម្រេចចិត្តសួរសំណួរដែលខ្លួនចង់ដឹង និងមូលហេតុដែលនាំគេមកទីនេះ
« ជួនជាចង់ពង្រីកសាខាមកទីនេះ ទើបមកមើលទីតាំងបន្តិចហ្នឹងណា » សម្រាប់ ចាស្មីន គេគ្មានអាថ៌កំបាំងស្រាប់ទៅហើយ អ្បីដែលអាចប្រាប់បាន គេប្រាប់ទាំងអស់
« ទៅវីញថ្ងៃណាដែរ »
« ប្រហែលជាអាទិត្យក្រោយនេះ! »
អ្នកទាំងពីរនិយាយគ្នាពីមួយរឿងចូលមួយរឿង ហើយគ្រប់ពេលមុខរបស់ពួកគេមានស្នាមញញឹមជាប់ជានិច្ច ធ្វើឲ្យខ្សែភ្នែករបស់មនុស្សម្នាក់មានការមិនពេញចិត្តជាខ្លាំង។
ក្រោយពីហៅម្ហូបមកពេញតុ និងបរិភោគដល់ឆ្អែករៀងខ្លួនហើយនោះ ចាស្មីន ក៏មានអារម្មណ៍ចង់ចូលបន្ទប់ទឹកសិន ទម្រាំតែបង្អែមចុងក្រោយលើកមកដល់។
កំឡុងពេលដើរនៅតាមផ្លូវ នាងចេះតែមានអារម្មណ៍ថាមានមនុស្សកំពុងតែដើរតាមនាងមិនឈប់។ ហើយពេលរៀបនឹងឈានជើងចូលបន្ទប់ទឹកហើយនោះ ស្រាប់តែមាននរណាម្នាក់បានទាញដៃនាងចូលខាងបន្ទប់ទឹកប្រុស។
« លែងទៅអាឆ្កួតលែងយើង! » ចាស្មីន រើបម្រះពីការអូសរបស់ម្នាក់នោះ ដោយមិនបានឃើញមុខរបស់គេនោះទេថាជាអ្នកណា ព្រោះថាត្រូវពីខាងក្រោយ
ក្រោយពីបានចូលមកក្នុងបន្ទប់ទឹក និងប្រាកដថាគ្មានអ្នកណានៅក្នុងនេះហើយ បុរសម្នាក់នោះក៏បានចាក់សោទ្វាជាប់មិនឲ្យអ្នកណាមករំខានបាន។
« អាម្នាក់នោះជាអ្នកណា? » យ៉ុនហ្គី គំហកសួរ ចាស្មីន ខ្លាំងៗ
ឃើញថាអ្នកដែលអូសខ្លួនមកជាអ្នកណាហើយ ចាស្មីន ក៏សម្រួលអារម្មណ៍មកធម្មតាវិញ និងតបទៅគេទាំងមិនខ្វល់ខ្វាយវិញថា៖
« លោកគ្មានសិទ្ធមកសួរនាំរឿងផ្ទាល់ខ្លួនរបស់ខ្ញ៉ំនោះទេ! » មិនត្រឹមតែនិយាយនោះតេ ចាស្មីន នៅធ្វើមុខឌឺដាក់គេទៀតផង
អត់ទ្រាំនឹងរឹកពារបស់នាងមិនបាន យ៉ុនហ្គី បានចាប់កញ្ចឹងករបស់នាងទាញមកជញ្ជក់ទាល់តែមានស្នាម
ក្រហមព្រាលៗផុសឡើងលើស្បែកសម៉ត់របស់នាង។
ចាស្មីន រុញគេចេញមួយទំហឹង និងស្រែកខ្លាំងៗដាក់គេតែម្តង
« ធ្វើឡប់ស្អីលោក? »
« បង្ហាញភាពជាម្ចាស់! »
« ខ្ញ៉ំមិនមែនជាទំទិញ ដែលលោកនឹកចង់បោះចោលពេលណាក៏បាន យកមកប្រើវិញពេលណាក៏បាន
នោះទេ មីន យ៉ុនហ្គី! » កែវភ្នែករបស់នាងឡើងក្រហមឆួលដោយទឹកភ្នែកដែលរៀបនឹងស្រក់ចុះមក
« ចឹងក៏មកពិសោធន៍គ្នាទៅ! » និយាយចប់មិនដល់មួយដង្ហើមផង យ៉ុនហ្គី បានទាញនាងមកឱបរឹតថើបញក់ញីបបូរមាត់ក្រព៉ំរបស់នាងខ្លាំងៗ
អ្នកកម្លោះកាន់តែបន្ថែមកម្លាំងឱបខ្លាំងលើសដើម ក៉ំឲ្យនាងអាចរើទៅណាបាន ពេលឃើញថា ចាស្មីន ព្រមទោទន់មកតាមខ្លួនហើយ យ៉ុនហ្គី បានថើបអូសចុះមកក្រោម មករកដើមទ្រូងមូលក្ល៉ំដែលគេបានយល់ពីសម្រស់ជាច្រើនដងរួចមកហើយ ថាវាស្រស់ស្អាតនិងគួរឲ្យស៉ីកម្រិតណា។
រ៉ូបចងព៉ំរបស់ ចាស្មីន ត្រូវបានទាញចុះក្រោមមកទើត្រឹមចង្កេះនាឡិកាខ្សាច់ និងត្រូវបានបាតដៃធំរបស់ យ៉ុនហ្គី ច្របាច់លេងពីម្ខាងទៅម្ខាង មិនតហរឹមតែប៉ុណ្នោះនៅប្រើអណ្តាតគ្រើមដែលមានបទពិសោធណ៍របស់គេមកត្របាក់ចុងឈើរីរបស់នាងទៀតផង។
« អ្ហា! » ចាស្មីន ថ្ងួចថ្ងូរចេញមកឲ្យទាល់តែបាន អ្នកណាទៅអាចទប់ជាប់ជាមួយនឹងភ្លើងតណ្ហាដែល យ៉ុនហ្គី ប្រគល់ឲ្យបាននោះ
ចុហក្រោយនាងនៅតែចាញ់នៅក្រោមដៃរបស់ប្រុស
ម្នាក់នេះឲ្យទាល់តែបាន។
« ឆ្លើយមកថាប្រុសម្នាក់នោះជាអ្នកណា! » បានឃើញ ចាស្មីន ដើរតាមការដឹកនាំរបស់ខ្លួនហើយ យ៉ុនហ្គី ក៏ឆ្លៀតឱកាសសួរយកចម្លើយពីនាងម្តងទៀត
« អ្ហា! » តែដោយភាពស្រៀវស្រើបវាមានលើសលុបពេកនោះ ធ្វើឲ្យនាងនិយាយអ្វីមិនចេញ ចេញតែសម្លេងថ្ងូរ
ឃើញ ចាស្មីន មិនព្រមឆ្លើយបែបនេះ អ្នកកម្លោះបានខាំចុងទ្រូងរបស់នាងដោយការគ្រឺតក្នាញ់ និងប្រើដៃម្ខាងតផតដែលទំនេរចាប់ទាញជាយរ៉ូបរបស់នាងឡើងលើ និង
យកដៃកណ្តាលរបស់ខ្លួនអង្អែលលើកន្លែងហាមឃាត់របស់ ចាស្មីន។
« យ៉ុនហ្គី! » នាងថ្ងូរហៅឈ្មោះរបស់គេដោយហាមមិនជាប់ នេះគេកំពុងតែធ្វើបាបនាងប្រាកដណាស់
« វាជាប្រុសថ្មីរបស់នាងមែនទេ? » គេនៅតែបន្លំសួរមិនឈប់ និងកានើតែពេញចិត្តពេលឃើញ ចាស្មីន នាងរោលរាលថ្នាក់នេះ
រាងកាយដែលអាក្រាតលើក្រោមរបស់នាងចំជាទាក់ទាញខ្លាំងណាស់ ធ្វើឲ្យគេញក់ញីនាងសព្វសាច់ និងខាំឲ្យមានស្នាមជាថ្រើនកន្លែង ជាពិសេសគឺបរិវេនចុងសុដន់របស់នាង។
« ឆ្លើយមក ចាស្មីន ថាវាត្រូវជាអីនឹងអូន! » យ៉ុនហ្គី បាន
យកថ្ងាស់របស់ខ្លួនទៅផ្អឹបនឹងថ្ងាស់របស់នាង ខណះដែលដៃរបស់គេកំពុងតែស៊កចូលក្នុងល្អាងរបស់នាងយ៉ាងវក់វី
« សង្សាររបស់ខ្ញ៉ំ! » នាងនិយាយបែបនេះសង្ឃឹមថាគេនឹងព្រមបញ្ឈប់សកម្មភាពទាំងអស់នេះ តែនាងគិតខុស គេបែរជាកាន់តែធ្វើវាខ្លាំងណាជាងមុន ដោយការឱនមកខាំបបូរមាត់ក្រោមរបស់នាង ជាពិសេសកាន់តែធ្វើចលនាដៃលឿនទៅៗ
« ល្អ! ខ្ញ៉ំនឹងស៉ីនាងឲ្យឆ្អែតសិន ទើបប្រគល់ទៅឲ្យអាប្រុសនោះ! »
ពេលឃើញ ចាស្មីន រៀបនឹងដល់ចំណុចកំពូលទៅហើយ យ៉ុនហ្គី បានដកដៃចេញធ្វើឲ្យនាងតូចពេលនេះហេលហាលរកកោះត្រើយមិនឃើញ។ មួយរំពេចក្រោយមក យ៉ុនហ្គី បានទាញកូនប្រុសរបស់គេចេញពីក្នុងខោ នឹងស៊កបញ្ចូលមករន្ធស្នេហ៍របស់នាងមួយទំហឹង ដោយមុនខ្វល់ឡើយថានាងឈឺចាប់កម្រិតណា
« យ៉ុនហ្គី ខ្ញ៉ំឈឺ! »
« ឈឺក៏ល្អហើយ!នឹងមិនអាចទៅដេកជាមួយវាក្នុងយប់នេះបាន! » និយាយរួចគេដកដំបងយក្សរបស់គេចេញវិញ និងទាញឲ្យ ចាស្មីន បែរមុខទៅជញ្ជាំង ដើម្បីឲ្យគេបានស៊កចូលពីខាងក្រោយវិញ
អ្នកកម្លោះសម្រុកចូលទៅរកនាងខ្លាំងៗ ទៅតាមកំហឹងរបស់គេដែលកំពុងតែមានពេលនេះ។ ស្របពេលដែលគេកំពុងតែបំបោលនាងពីក្រោយនោះ គេក៏បានទាញ
ទូរស័ព្ទទៅរកអ្នកណាម្នាក់ បើតាមនាងស្មានមិនខុសប្រហែលជាស្រីស្នេហ៍របស់គេមិនខាន។
« អាឡូ!មីនអា អូនអាចទៅផ្ទះខ្លួនឯងបានទេ ជួនជាបងមានការបន្ទាន់ត្រូវទៅធ្វើភ្លាម! »
(... )
« ដល់ផ្ទះប្រាប់បងផងណា៎! »
និយាយរួចគេបញ្ឈប់សកម្មភាពភ្លាមៗ និងបានទាញកូន
ប្រុសរបស់គេចូលក្នុងខោវិញ ទាំងដែល ចាស្មីន នាងមិនទាន់ដល់គោលដៅនៅឡើយ។
យ៉ុនហ្គី ចាប់ទាញរ៉ូបរបស់នាងឲ្យសមសួនឡើងវិញ និងទាញនាងចេញពីក្នុងបន្ទប់ទឹកចេញតាមទ្វាក្រោយដើម្បីទៅរកឡាន។
« លែងខ្ញ៉ំ! » នាងនិយាយទាំងនៅស្រៀវចំណុចសំខាន់ ថែមទាំងតាមមិនទាន់គំនិតរបស់ យ៉ុនហ្គី ទាល់តែសោះ
« យប់នេះខ្ញ៉ំនឹងមិនលែងឲ្យនាងទៅរកអាបារាំងនោះដាច់ខាន! » គេនិយាយចប់ស្របពេលអូស ចាស្មីន មកដល់ឡានរបស់គេល្មម និងរុញឲ្យនាងចូលអង្គុយក្នុងឡាន និងគំរាមមិនឲ្យនាងចុះបាន
« បើនាងហ៊ានតែបើកទ្វាចុះមក ខ្ញ៉ំនឹងរំលោភនាងត្រង់នេះតែម្តង! »
ចាស្មីន នៅងេមងាមនៅឡើយ ទើបមិនយល់ទេថា យ៉ុនហ្គី បាននិយាយអ្វីខ្លះ។
ហើយពេលអ្នកកម្លោះឡើងមកកន្លែងអ្នកបើករួចគេក៏ចេញឡានទៅភ្លាម អ្វីដែលគួរឲ្យហួសចិត្តនោះគេនៅឆ្លៀតប្រើដៃដ៏រវៀមដូចមឹករបស់គេមកអង្អែលចំណុច
សំខាន់របស់នាង ទាល់តែនាងសម្រេចកាម។
« រោលរាលខ្លាំងណាស់ ចាស្មីន! »
{ To Be Continue }