ភាគទី13 : បងមិនអោយអូនទៅជាមួយច្បាស់ណាស់បងគឺមានស្រីស្នេហ៍នៅក្នុងក្លឹបក្បត់អូន
« អរហិហិ...គ្មានអ្វីទេអូនគ្រាន់តែសួរម៉ែដោះថាបងចូលចិត្តញាំុអីតែប៉ុណ្ណោះ » ចាន់សេីចស្ញេញខំនិយាយបន្លប់បេីមិនអញ្ចឹងអុីប៉ូចាប់បានដឹងតែរឿងធំហេីយ
« បេីចង់សួរមកសួរបងប្រសើរជាងព្រោះម៉ែដោះមិនមែនជាម៉ែដោះមិនមែនជាបងទេណាប្រពន្ធសម្លាញ់ » អុីប៉ូញញឹមស្រស់នឹងនិយាយរួចក៏ដេីរ
ចេញបេីចង់ដឹងអ្វីពីនាយសួរនាយបានត្រូវ មិនមែនសួរម៉ែដោះដែលគាត់គ្រាន់តែជាអ្នកនៅមេីលថែវីឡា។
អុីប៉ូនឹងចាន់អង្គុយញាំុអាហារទាំងមានក្តីសុខម្នាក់ៗញញឹមស្រស់តែម្តង អាហារនៅលើតុសុទ្ធតែជារបស់ឆ្ងាញ់ញាំុអោយច្រើនៗមិនអញ្ចឹងស្តាយណាស់
« ខំប្រឹងញាំុអោយច្រើនទៅល្អហើយរាល់ថៃ្ងនេះស្គមខ្លាំងណាស់ » អុីប៉ូឃើញចាន់ញាំុអាហារបានច្រើននាយក៏សប្បាយចិត្ត មេីលរូបរាងដ៏តូចច្រឡឹងរបស់ចាន់ញាំុច្រើនត្រូវហេីយ
« អ្នកណាអោយបងថាអូនស្គមអូនមិនមែនស្គមឯណាគ្រាន់តែអូនអត់មានសាច់តែប៉ុណ្ណោះ » ចាន់និយាយទាំងអាហារពេញមាត់ខំប្រឹងតវ៉ាជាមួយស្វាមីមិនអាចចាញ់បានឡើយ
« បាទៗបងដឹង!បងញាំុរួចទៅក្លឹបហើយយប់បន្តិចបានបងមកវិញអូនឆាប់ចូលគេងមុនណា » អុីប៉ូសេីចបន្តិចព្រោះមិនចង់ប្រកែកជាមួយចាន់ទៀតនឹងប្រាប់ចាន់រួចជាស្រេចព្រោះនាយត្រូវទៅកន្លែងការងារមិនអាចទុកចោល
« បងមិនអោយអូនទៅជាមួយច្បាស់ណាស់បងគឺមានស្រីស្នេហ៍នៅក្នុងក្លឹបក្បត់អូន កុំឲ្យអូនដឹងអោយសោះប្រយ័ត្នអូនកាត់ណា » ចាន់សម្លក់មុខអុីប៉ូនឹងសួរមិនមានចម្លេីយប៉ុន្តែគម្រាមទុកជាស្រេចនឹងចង្អុលទៅកន្លែងដែលចាន់ចង់កាត់(អ្នកអានច្បាស់ជាដឹងហេីយ)
« បាទប្រពន្ធសម្លាញ់កុំភ័យប្តីម្នាក់នេះមិនក្បត់អូនឡើងហ៊ានយកខ្លួនប្រាណមកធានាមិនដែលមានអ្នកណាប៉ះក្រៅពីអូនឡើយ បងមិនអោយអូនទៅបងចង់ប្រាប់ថាខ្លាចអូនមានគ្រោះថ្នាក់ » អុីប៉ូគ្រវីក្បាលហួសចិត្តនឹងសម្តីចាន់បានប្រពន្ធស្អាតបែបនេះនាយមិនទៅចាប់អារម្មណ៍អ្នកណាផ្សេងទៀតឡើយ នាយមិនអោយទៅច្បាស់ជាមានហេតុផលហើយ
« អូនជឿបងសិនចុះ » ចាន់ឆ្លើយរួចក៏ញាំុបន្តពេលញាំុគឺមិនចង់ឈ្លោះជាមួយអុីប៉ូឡើយអ្វីដែលចាន់និយាយអម្បាញ់មិញគ្រាន់តែលលេងប៉ុណ្ណោះក្នុងចិត្តជឿច្បាស់ថាអុីប៉ូមិនក្បត់ខ្លួន។
រីង ~ រីង
ទូរស័ព្ទរបស់អុីប៉ូបានរោទ៍ឡើងនាយមេីលទៅឃេីញថាជាលេខរបស់ធីងយៀកនេះមិនទាន់ទៅដល់ផងក៏ខលហៅបាត់ទៅហេីយ
« អាឡូ!!យេីងទៅឥឡូវហើយឯងក៏ភ័យយ៉ាងនេះ »
« អាបូប្រញាប់មកឥឡូវនេះព្រោះមានរឿងធំហើយត្រូវការអោយឯងដោះស្រាយ »
« មានរឿងអ្វីទៅ? »
« សុិនស៊ាវហ្វឹងបានមកម្តងទៀតហើយគេនៅតែមានចារឹកដដែល យេីងនិយាយជាមួយហើយគេនៅតែមិនស្តាប់នៅតែចង់ជួបឯងដូចកូនក្មេងអាយុ3ឆ្នាំដែលចង់ជួបម៉ាក់អញ្ចឹង »
« បានចាំយេីងទៅឥឡូវនេះ » និយាយចប់អុីប៉ូបិតទូរស័ព្ទ
« បងប្រញាប់ទៅលឿនយ៉ាងនេះម៉េចមិនញាំុអោយឆ្អែតសិនទៅ » ឃើញអុីប៉ូក្រោកឈរបម្រុងដេីរចេញចាន់ក៏និយាយឃាត់ នេះញាំុមិនទាន់បានប៉ុន្មានមាត់ផងក៏ប្រញាប់ប្រញាល់បែបនេះហ៎េស?
« សឺត ~ នៅក្លឹបមានរឿងបន្តិចបន្តួចត្រូវការអោយបងទៅដោះស្រាយអូននៅវីឡាឆាប់ចូលគេង » នាយដេីរទៅថេីបថ្ងាសរបស់ចាន់នឹងអង្អែលក្បាលតិចៗថ្នមៗមុននឹងនាយចេញទៅធ្វេីការដោយបន្ទាន់គ្មានពេលនៅទៀត។
10នាទីក្រោយមកអុីប៉ូបានមកដល់ក្លឹបដោយមាន
ធីងយៀកកំពុងតែឈរចាំទាំងអន្ទះអន្ទែងពេលបានឃើញភ្លាមស្នាមញញឹមដ៏ស្រស់ក៏លេចចេញមកតែម្តង
« ឯងមកដល់ហើយហ៎េស?អរគុណទេវតាដែលជួយខ្ញុំ » ធីងយៀករត់ទៅរកអុីប៉ូទាំងញញឹមដែលពេលគេមកដល់រឿងគ្រប់យ៉ាងទៅបានដោះស្រាយជាពុំខាន
« សុិនស៊ាវហ្វឹងនេះមនុស្សនិយាយមិនចេះស្តាប់គ្នាមែន ហេតុអ្វីក៏ជជេសបែបនេះ? » អុីប៉ូដេីរទៅរកមនុស្សដែលត្រូវដោះស្រាយជាមួយទាំងទឹកមុខស្មេីត្រូវជួបជាមួយមនុស្សកំពូលយ៉ាប់ដែលនិយាយមិនចេះស្តាប់គ្នាជជេសដូចកូនក្មេង។
ក្រាក ~ ~
ទ្វារបន្ទប់បានបេីកឡើងនឹងប្រទះឃើញបុរសសង្ហាដែលអាយុស្រដៀងនឹងអុីប៉ូ រូបរាងរបស់គេស្រស់សង្ហារខ្លាំងណាស់អ្នកណាឃើញក៏លង់ប៉ុន្តែទាស់តែចារឹកយ៉ាប់បន្តិច
« មកដល់ហើយហើយហ៎េសវ៉ាងអុីប៉ូ?ចូលមកអង្គុយសិនមក » សម្លេងគ្រលរធំបន្តិចបាននិយាយឡើងទាំងភ្ជាប់ស្នាមញញឹមយ៉ាងស្រស់នឹងលេីកកែវស្រាផឹក
« មិននឹកស្មានថាបានជួបលោកម្តងទៀតសោះសិុនស៊ាវហ្វឹង » អុីប៉ូញញឹមដាក់ទៅវិញនឹងដាក់ខ្លួនចុះលេីសាឡុងសម្លឹងមេីលគេពិតជាគួរអោយធុញទ្រាន់ខ្លាំងណាស់
« ខានជួបលោកតែប៉ុន្មានខែសោះក្លឹបមួយនេះក៏រីកចម្រើនមានមនុស្សចូលច្រើនបែបនេះលោកពិតជាមនុស្សពូកែមែន » ស៊ាវហ្វឹងសេីចបន្តិចនឹងនិយាយសរសើរអុីប៉ូដែលគេមានសមត្ថភាពតែងតែធ្វើអោយក្លឹបមួយនេះមានភ្ញៀវចូលច្រើនមិនចេះឈប់
« អឹុម....លោកសរសេីរពេកហើយ » អុីប៉ូសេីចបន្តិចនឹងចាក់ស្រាលេីកផឹក ក្នុងចិត្តដឹងច្បាស់ថាស៊ាវហ្វឹងមានបំណងអ្វី
« លោកច្បាស់ជាដឹងហើយមែនទេថាខ្ញុំមកទីនេះដេីម្បីអ្វីនោះ? » ស៊ាវហ្វឹងចាប់ផ្តើមនិយាយចូលសាច់ការមកទីនេះគឺមានបំណងដដែលៗក្នុងចិត្តអុីប៉ូច្បាស់ជាដឹង
« ដឹងគឺដឹងច្បាស់ទៀតផងប៉ុន្តែខ្ញុំសូមប្រាប់ពាក្យដដែលៗថាខ្ញុំមិនព្រមលក់ក្លឹបមួយនេះដាច់ខាតសូមលោកកុំបន្តនាំតែហត់អីទោះបីជាយ៉ាងណាក៏ខ្ញុំមិនព្រមដែរ » អុីប៉ូនិយាយឡើងយ៉ាងម៉ត់ចត់ស៊ាវហ្វឹងមកទិញក្លឹបនេះពីនាយពីរបីដងទៅហើយប៉ុន្តែទទួលបានការបដិសេធតែរហូត
« អ្វីដែលខ្ញុំចង់បានខ្ញុំនៅតែចង់បាន ខ្ញុំអត់បង្ខំលោកទេសង្ឃឹមថាថៃ្ងណាមួយក្លឹបនេះនឹងក្លាយជាកម្មសិទ្ធរបស់ខ្ញុំដែលលោកលក់អោយខ្ញុំផ្ទាល់ » ស៊ាវហ្វឹងសេីចបន្តិចនាយមិនបានបង្ខំនោះទេមានតែរងចាំមេីលថ្ងៃណាមួយដែលអុីប៉ូទាល់ច្រកនឹងលក់អោយនាយដោយផ្ទាល់
« វាគ្មានថ្ងៃនោះទេលោកកុំសង្ឃឹម បេីគ្មានអ្វីទេអាចត្រឡប់ទៅវិញបាន » អុីប៉ូញញឹមចុងមាត់យ៉ាងកំណាច ទោះបីជាយ៉ាងណាក្លឹបមួយនេះមិនអាចធ្លាក់ទៅដៃអ្នកណាវាជារបស់នាយរហូតទៅមិនអាចប្តូរម្ចាស់
« .... » ស៊ាវហ្វឹងមិននិយាយអ្វីនាយក៏ដេីរចេញទៅដៃវិញក្តាប់មុតក្រចកខ្លួនឯងឡេីងចង់ចេញឈាមមកហេីយ
« ឯងគិតថាវ៉ាងអុីប៉ូជាអ្នកណាហេីយងាយទាល់ច្រកមែនទេ?គិតខុសហើយអាក្អូនអេីយ » អុីប៉ូសេីចបន្តិចតាំងពីនាយធ្វើការមកដែលស្គាល់ពាក្យថាទល់ច្រកឡើយនាយជាមនុស្សឆ្លាតតែងតែរកវិធីបង្ការទុកមុន។
ក្រឡេកគូអាននាងបានមកផឹកទាំងអារម្មណ៍មិនល្អពេលនេះខូចចិត្តខ្លាំងណាស់ឈឺទាំងចិត្តឈឺទាំងបេះដូងគ្មានអ្នកណាម្នាក់យល់អារម្មណ៍នាងនោះទេ
« ស្នេហាហ៎េស?ស្នេហាធ្វើឲ្យខ្ញុំឈឺចាប់ខ្លាំងណាស់ខ្ញុំឈឺចាប់ដោយសារស្នេហាម្តងទៀតហើយ ហេតុអ្វីជីវិតខ្ញុំអីក៏កំសត់យ៉ាងនេះ? » នាងលេីកស្រាផឹកពីមួយកែវចូកមួយកែវខូចចិត្តរឿងស្នេហាអារម្មណ៍ឈឺផ្សារពិបាកពណ៌នា
« អេអូនស្រីអង្គុយផឹកម្នាក់ឯងមែននឹងបងសុំផឹកជាមួយផងបានទេ? » បុរសម្នាក់ក៏បានដេីរមកជិតគូអាននឹងសុំអង្គុយជិតដេីម្បីបង្កើតភាពស្និទ្ធស្នាល
« បេីលោកផឹកដោយសារសប្បាយឆាប់ចេញបេីលោកផឹកដោយសារខូចចិត្តរឿងស្នេហាអង្គុយចុះមក » នាងសម្លឹងមើលមុខបុរសដែលមកអង្គុយជិតនាងទាល់តែជាមនុស្សខូចចិត្តរឿងស្នេហាទេីបអនុញ្ញាត
« ខ្ញុំដេីរចេញក៏បានព្រោះខ្ញុំមិនបានខូចចិត្តរឿងស្នេហា ដូចនាងតូចនោះទេ » និយាយចប់បុរសនោះដេីរចេញគាត់ស្តាប់សម្តីនាង ព្រោះគាត់មិនមែនខូចចិត្តរឿងស្នេហា
សកម្មភាពរបស់នាងគឺត្រូវបានធីងយៀកមេីលរហូតនាយបានស្តាប់លឺអ្វីដែលនាងនិយាយទាំងអស់បេះដូងរបស់នាយទទួលអារម្មណ៍ឈឺចុកចាប់ភ្លាមៗដូចយកកាំបិតមកចាក់
« អេសលោកខូចចិត្តរឿងស្នេហាមែនទេបានមកអង្គុយជិតខ្ញុំ? » នាងមេីលមុខរបស់ម្នាក់ទៀតដែលដេីរមកជិតនាង ប្រហែលគេខូចចិត្តរឿងស្នេហាហើយមេីលទៅ
« បានហើយខ្ញុំនាំនាងទៅសម្រាកនេះយប់ហើយជាស្រីមិនគួរមានទម្លាប់បែបនេះទេ » ធីងយៀកទៅហាមឃាត់នាងបេីនៅបន្តិចទៀតច្បាស់ជាគ្មានសុវត្ថិភាពណាមួយនាងជាមនុស្សស្រីស្រវឹងទៀតជាការងាយស្រួលរបស់មនុស្សប្រុសក្នុងការចាប់
« កុំឃាត់ខ្ញុំ!ខ្ញុំចង់ផឹកខ្ញុំចង់លុបការចងចាំពីមុនខ្ញុំមិនចង់ចងចាំមនុស្សម្នាក់ដែលគេមិនបានស្រឡាញ់ខ្ញុំឡើយ » គូអានរុញធីងយៀកចេញពេលស្រវឹងបែបនេះនាយនិយាយគ្រប់បែបយ៉ាងដែលធីងយៀកលឺហើយនាយអាណិតណាស់
« បានហើយខ្ញុំនាំនាងទៅសម្រាក » ធីងយៀកអូសនាងទៅមិនអញ្ចឹងនាងមិនទៅឡើយ នៅតាប៉ែត្រង់នឹងឯង។
ធីងយៀកនាំនាងមកគេងក្នុងឡានរបស់នាយបេីនាំនាងទៅផ្ទះច្បាស់ជាត្រូវឪពុកម្តាយរបស់នាងស្តីអោយមិនខានរឿងអតីតកាលដូចដឹងស្រាប់ហើយ
« តាមពិតបងក៏នៅតែស្រឡាញ់អូនដែរស្រឡាញ់ខ្លាំងណាស់ប៉ុន្តែពេលវេលាមិនសាកសមពួកយើងមិនអាចនោះទេ បងជាមនុស្សមិនទាន់មានការងារច្បាស់លាស់មិនទាន់មានផ្ទះសម្បែងដូចគេមិនអាចផ្តល់ក្តីសុខអោយអូនបានឡេីយអោយបងសុំទោស »
« អូនប្រហែលជាឈឺចាប់ខ្លាំងណាស់មែនទេ?បងសប្បាយចិត្តណាស់ដែលដឹងថាអូននៅតែចាំបងទោះបីជាបងជាអ្នកសុំបែកអូនមុន ប៉ុន្មានឆ្នាំមកនេះបងចង់ប្រាប់ថាបងនឹកអូនគ្រប់ពេលវេលា »
ធីងយៀកមេីលមុខគូអានទាំងញញឹមនាយបានត្រឹមតែនិយាយអោយខ្យល់បានលឺទាំងម្ចាស់សាមីខ្លួនកំពុងតែស្រវឹងដេកបិតភ្នែកបាត់នាយនៅតែស្រឡាញ់គូអានជានិច្ចនៅតែនឹកនៅតែចងចាំ ប៉ុន្តែពេលនេះទំនាក់ទំនងមិនអាចបន្តបានទេ អ្នកដែលរងទុក្ខគឺគូអាន។
ម៉ោង10យប់
អុីប៉ូបេីកឡានត្រឡប់មកវីឡាវិញនាយចូលទៅក្នុងបន្ទប់ឃើញថាចាន់មិនទាន់គេងនៅឡើយនោះទេ នាយមិនដែលចង់អោយចាន់គេងយប់ជ្រៅហើយព្រោះបណ្តាលអោយឈឺ
« សឺត ~ នេះអូនមិនទាន់ទៅគេងទេហ៎េស?អូនមិនស្តាប់បងប្រាប់សោះហើយ » នាយដេីរមកថេីបសក់ចាន់ នេះកំពុងតែមេីលក្រដាសលេីតុយ៉ាងច្រេីនមិនដឹងថាធ្វេីអ្វី
« អូនកំពុងតែអង្គុយធ្វើលំហាត់គណិតអូនមិនចេះសោះហើយ មិនមែនមិនស្តាប់បញ្ជាបងទេគ្រាន់តែអូនចង់ធ្វេីលំហាត់នេះអោយរួចប៉ុន្តែធ្វេីមិនចេញ » ចាន់ធ្វើមុខជូលំហាត់ស្រួលៗប៉ុន្តែបែរជាធ្វេីមិនចេញធ្វើដល់ដុកទ័រហើយបែរជាមិនចេះសោះ នេះធ្វេីគ្រាន់តែចង់ត្រឡប់ទៅកាន់វិទ្យាល័យបន្តិច
« អូនមិនចេះព្រោះអូនមិនទាន់ស្គាល់រូបមន្តដេីម្បីដោះស្រាយ » និយាយចប់អុីប៉ូទាញក្រដាសមកធ្វើលំហាត់ដែលចាន់មេីលទាំងចំហរមាត់ ដែលមិននឹកស្មានថាអុីប៉ូពូកែបែបនេះសោះ
« អស្ចារ្យបងពិតជាពូកែមែន » ចាន់ញញឹមស្រស់ទះដៃអោយអុីប៉ូដែលធ្វើលំហាត់តែមួយភ្លេតរួច បានស្វាមីពូកែគណិតបែបនេះសំណាងម៉្លេះទេ
« អឹប...ចូលគេងបានហើយឬនៅ? » អុីប៉ូបីចាន់នឹងនាំទៅដាក់លើគ្រែដេីម្បីគេងនេះយប់ហើយមនុស្សត្រូវការសម្រាកអោយបានច្រើនទេីបល្អ។
សូមរង់ចាំទស្សនាភាគបន្ត.....❤️💚