When Stars Collide With Hate

Chapter 23

I don't know what was wrong with Raphael. I wished I knew, but I really didn't. Kaya nung makarating kami sa Taal Church—our first fieldtrip stop ay nagmamadali akong bumaba. After what happened earlier ay hindi ko pa alam kung saan ako lulugar. I told myself na tutulog ako sa bus but naubos lang 'yung oras ko makipag-landian—I mean makipag-usap kay Raphael hanggang sa makarating kami dito. That guy—he's really dangerous for my heart, tuwing nakakausap ko siya ay daig ko pa ang nagpa-palpitate. Ugh! Tanginang puso 'yan.

"Oh? Bakit galit ka na naman?" Prita asked when I ran into them. Tinignan ko siya. "Raphael na naman, noh?"

"Hindi, ah," pagtanggi ko. Nakita ko naman na tumaas ang kilay niya at nakangising tumingin sa akin.

"Accla, halata namang si Raphael 'yan," sabi ni Shaira.

"Fine... sya nga," I said, sighing.

"Ganda problems na naman ang kaibigan natin," sabi ni Prita.

"True, sana all main character," sabi ni Shaira sa akin habang natawa.

I was holding my tumbler, na parang lutang na tumango sa kanila. Prita bumped against me kaya bumalik ako sa ulirat. "'Wag mo na ka-isipin. If it's meant to be it will be."

I just nodded. Hopefully, tama nga si Prita. Dahil hindi ko na alam ang gagawin ko pag sinabihan na naman ako ni Raphael na confused pa rin siya.

Naglakad kami papasok sa simbahan at nakikinig sa mga sinasabi ni prof Santos tungkol sa Taal Church. Nakita ko nama na nasa likuran namin si Raphael, nakasunod. Teka? Hindi ba dapat kasama siya ni prof Santos? Kahit kailan talaga ay di ko magets 'tong lalaking 'to.

"Uy andyan ka pala prof," sabi ni Shaira sabay tingin sa akin. Inirapan ko naman siya. Bakit kailangan pang tumingin sa aming dalawa? May pagka-intrimitida din 'tong si Shaira. Pa team nurse pang nalalaman, e. Sumbong ko kaya 'to kay Mateo.

Raphael just nodded and gave a small smile. I was just minding my own business nang kulbitin ako ni Prita. Hindi na talaga natahimik ang buhay ko. It's like every second ay may nangyayaring kung ano. Tapos ayaw pa ako tantanan ni Prita kakakulbit.

"Ano?" galit kong tanong at lumingon sa kanya.

Sinenyasan niya lang ako at tinuro si Raphael na nasa tabi ko na pala.

"Beh, mukhang bet ka talaga ni prof," bulong niya.

Sinipa ko naman siya sa paa. "Shut up! Baka may makarinig na iba. Baka kung ano pang isipin," sabi ko sa kanya.

Lumingon naman ako kay Raphael. "Bakit andito ka?"

"Gusto ko lang tumabi sa'yo," he replied.

"Bakit hindi mo na lang tulungan si Ms. Santos."

"She knows all the details," he began. "I'm just here to watch over students... especially you."

I look at him with confusion. "Siraulo ka ba?"

"Why?" he asked. "Is it wrong to watch you over?"

"Hindi lang naman ako ang estudyante dito."

He just shrugged. I don't want to reply to him, alam kong hindi matatapos ang usapan at ang ending ay mapipikon lang ako sa kanya. Nakita ko naman na bahagyang nagtawanan ang dalawang bruha sa unahan ko. Even Raphael, I saw him smiling from my peripheral vision.

"Did you know?" biglang sabi ni Prita. "Na sa mga ganitong lugar madalas nagpo-propose ang mga lalaki sa jowa nila?" sabay tingin kay Raphael na nakatayo lang sa tabi ko. "Or sa taong mahal nila in general?"