??????????

*មួយខែក្រោយមក*

នៅក្នុងទីក្រុងដែលពោពេញទៅដោយភ្លើងចម្រុះពណ៌មើលទៅពិតជាគួរអោយចង់រស់នៅខ្លាំងណាស់។នៅតាមដងផ្លូវធ្វើមានដើមផ្កាវ៉ាន់នីឡាឬក៏ផ្កាច្រើនប្រភេទដែលដុះរីកសុះសាយធ្លាក់ផ្កាជ្រុះរុះរោយមកលើអ្នកធ្វើដំណើរដែលថ្មើរជើងឬក៏រថយន្តអោយបានស្រស់ក្លិនដ៏វិសេសវិសាលរបស់វាដែលបក់ផាត់មកតាមវាយោរវិចៗធ្វើអោយអ្នកបានឃើញមានអារម្មណ៍ថាស្រស់ស្រាយយ៉ាងខ្លាំង។

ក្រឡេកមកមើលកូនផ្ទះតូចល្មមដែលមានក្មេងប្រុសតូចច្រឡឹងម្នាក់កំពុងតែអង្គុយប៉ាក់រូបយ៉ាងស្ងៀមស្ងាត់តែម្នាក់ឯងព្រោះពេលនេះជាពេលរសៀល

"ជេយ៉ុន...មកញុាំអាហារមកម៉ែដោះធ្វើរួចហើយ"ម៉ែដោះហ្វុង ដែលមកតាមរាងតូចមករស់នៅប្រទេសកូរ៉េខាងត្បូងក៏ស្រែកហៅរាងតូចអោយងាកទៅតាមប្រភពសំឡេងពេលឃើញគាត់ដើរមករក

"ម៉ែដោះពិសារមុនចុះខ្ញុំបង្ហើយប៉ាក់បន្តិចទៀតសិន"រាងតូចក៏ងាកទៅញញឹមដាក់គាត់ទាំងដៃកំពុងតែមមាញឹកនឹងប៉ាក់រូបក្ងានរបស់គ

"មានក្អួតទៀតឬអត់!!"ម៉ែដោះហ្វុង ក៏ដាក់ខ្លួនអង្គុយក្បែររាងតូចសួរពីរអាការះរបស់គេព្រោះតាំងពីរឡើងមកកូរ៉េរយះពេលមួយខែមកនេះគេចេះតែក្អួតរហូត

"គេឈប់ធ្វើទុកហើយ"ជេយ៉ុន ទាំងញញឹមសម្លឹងទៅមើលពោះរបស់គេដែលមានទារិកានៅក្នុងនោះ

"កូនដំបូងអញ្ចឹងហើយ"ម៉ែដោះហ្វុង និយាយទាំងលើកទឹកចិត្តរាងតូចព្រោះមុខរបស់គេស្លេកមិនបាត់ចំណែកឈាមហូរតាមច្រមុះមិនឈប់ព្រោះអាការះរបស់គេកាត់តែពិបាកហើយ

"បាទ...តោះខ្ញុំរួចហើយ"ជេយ៉ុន ថាហើយក៏ចុះពីរលើគ្រែទាំងមានម៉ែដោះជួបទប់ខ្លាចធ្លាក់

Skip

"អ្នកម៉ាក់យកគេទៅណា!!"សុងហ៊ុន សួរទាំងមុខស្មើរទៅលោកស្រីដែលអង្គុយក្រេបតែធ្វើមិនដឹងនេះនាយខំនិយាយឡើងចង់បែកពពុះមាត់ហើយតែគាត់ធ្វើមិនដឹងរឿងសោះ

"មានរឿងអីម៉ាក់ត្រូវប្រាប់?"លោកស្រីសាបែត ងាកមកសម្លឹងមុខកូនប្រុសទាំងចងចិញ្ចើម ស្អីនឹងមកអង្គុយសួរដេញដោលរកកូនប្រសារគាត់នឹងកុំសង្ឃឹមថាគាត់ប្រាប់ឪ្យសោះ