ជំហានជើងវែងៗរបស់នាយកម្លោះសង្ហារ កំពុងតែធ្វើដំណើរយ៉ាងញាប់ស្អេកដោយទឹកមុខមាំទាំនិងម៉ត់ចត់ជាទីបំផុត ។ បុគ្គលិកគ្រប់គ្នាអោនគំនាបមិនហ៊ានមើលមុខ និង តបតក្រសែភ្នែកដុតខ្មៅ របស់នាយកម្លោះនោះទេ ។
« លោកអគ្គនាយក បន្តិចទៀតដល់ម៉ោងប្រជុំសំខាន់ហើយ ចាស៎ » លេខាស្រីម្នាក់តបទាំងគោរព នាងមិនទាំងហ៊ានមើលមុខនាយកម្លោះអគ្គនាយកនេះទេ មើលទៅគេពិតជាមានអំណាច ថែមទាំងកាចទៀតផង ។
« យើងដឹងហើយ ចេញទៅវិញចុះ » នាយកម្លោះតបទៅវិញទាំងសម្ដីរឹងកម្រឹស ខណៈដែលភ្នែកគិតតែសម្លឹងពន្លឺដែលជះចេញពីក្នុងកុំព្យូទ័រតែប៉ុណ្នោះ ។ ក្រោយពីបានឮការនិយាយរបស់នាយកម្លោះចៅហ្វាយខ្លួនហើយ នាងក៏ដើរចេញទៅ ។
៚S͟ K͟ I͟ P͟៚
« យកទៅធ្វើម្ដងទៀត ! » នាយកម្លោះបោះឯកសារទៅលើតុ ធ្វើអោយម្ចាស់ឯកសារដែលកំពុងតែបែកញើសស្រាប់ផង ត្រូវថយជំហានចេញបន្តិច រួចទើបស៊កដៃយកឯកសារខ្លួនមកកាន់នឹងដៃវិញ ។
« សូមទោស៎ លោកអគ្គនាយក ចាំខ្ញុំយកទៅធ្វើម្ដងទៀត » គេអោនគំនាបសូមទោសនាយកម្លោះបន្តិច
« ថ្ងៃក្រោយ ហាមមិនអោយថ្លោះធ្លោយការងារជាដាច់ខាត ! »
« បាទ៎ លោកអគ្គនាយក »
« ឯងនេះមិនគួរគិតតែការងារពេកទេ » នាយកម្លោះសង្ហារម្នាក់ដើរមកអង្គុយទល់មុខជុងហ្គុកដែលគិតតែសម្លឹងកុំព្យូរទ័រ ។
« មែនហើយជុងហ្គុក គួរតែសម្រាកខ្លះទៅ » គ្រីសសា.ស្រីស្រស់ក៏ដើរមកតបនឹងជុងហ្គុក រីឯឡេវីលក៏ដើរចេញទៅ ដោយទុកអោយពួកគេទាំងពីរនៅបន្តនិយាយគ្នាតែពីរនាក់ ។ គ្រីសសាក៏ដើរទៅអង្គុយកៅអីរបស់ឡេវីលជំនួស ។
« ឡេវីលកើតអី ? » ជុងហ្គុកតបទៅនាងក្រមុំដោយទឹកមុខគ្មានជាតិ សោះកក្រោះ
« គេកើតអីជារឿងរបស់គេខ្ញុំមិចនឹងដឹង » គ្រីសសាតបទៅហីៗ តែក៏ធ្វើអោយនាយកម្លោះជុងហ្គុកហាក់ឆ្ងល់បន្តិចដែរ ការនិយាយស្ដីរបស់ពួកគេទាំងពីររាងឃ្លាតឆ្ងាយបន្តិចៗម្ដង ពួកគេតែងតែគេចមុខគ្នា ពេលសួរមួយម៉ាត់ បែរឆ្លើយមួយម៉ាត់ទៅវិញ ។
#ពេលល្ងាច
មនុស្សម្នានាំគ្នាដើរចេញពីក្នុងហាងម្ដងមួយៗរហូតដល់អស់ នៅសល់តែមិត្តសម្លាញ់ទាំងពីរនិងកម្លោះម្ចាស់ហាងតែប៉ុណ្នោះ ។
« យើងមិនឃ្លានទេ ឯងបញ្ចុកគ្រីសទៅ » ជុងហ្គុកពោលឡើងទាំងដៃនៅចុចកំព្យូទ័រញាប់ស្អេក ចំណែកឯឡេវីល និង គ្រីសសាបែរជាមើលមុខគ្នាបន្តិច ដោយមិនដឹងថាត្រូវឆ្លើយយ៉ាងមិច គ្រីសសាក៏តបទៅគេវិញ
« ខ្ញុំទៅវិញហើយ » នាងថាហើយ ស៊កដៃកាន់កាបូបដើរចេញទៅបាត់
« ឯងធ្វើអីអោយនាងខឹង ? » ជុងហ្គុកស៊កដៃទៅបិទកំព្យូទ័រ រួចងាកទៅពោលនឹងនាយកម្លោះមិត្តសម្លាញ់ខ្លួន តាំងពីនាងនិងគេបានអង្គុយតុជាមួយគ្នាមក ការនិយាយស្ដីរបស់នាងដូចជាចម្លែកៗ ទាំងពីមុនមិនមែនបែបហ្នឹង ។
« យើងមិចនឹងដឹង » ឡេវីល
រីង៚រីង៚
សម្លេងទូរស័ព្ទនាយកម្លោះជុងហ្គុកក៏បានបន្លឺឡើង នាយស៊កដៃយកទូរស័ព្ទលើតុមកកាន់ ឃើញថាអ្នកដែលខល មកជា ប៉ា របស់ខ្លួន
គេជ្រួញចញ្ចើមបន្តិច ហេតុអីក៏ប៉ាគេខលមកធ្វើអី នៅផ្ទះមានរឿងអីឬ ??
« លោកប៉ា »
<< ឆាប់មកផ្ទះអោយលឿនមក >> លោកចន
« បាទ ប៉ា » ដោយខ្ចិលសួរនាំច្រើន នាយកម្លោះក៏តបទៅយល់ស្រប ធ្វើអោយអ្នកដែលបានស្ដាប់ឮធ្លោយមាត់ញញឹម មុននឹងស៊កដៃចុចបិទកាត់ផ្ដាច់ការឆ្លើយឆ្លងតាមប្រព័ន្ធអេឡិចត្រូនិច ។
៚ភូមិគ្រឹះត្រកូល ចន ៚
៚ ងឺត ៚
ឡានស៊េរីទំនើបចុងក្រោយពណ៌ខ្មៅ បានឈប់ចតនៅកៀនភូមិគ្រឹះដ៏ស្កឹមស្កៃមួយនេះ ។ នាយកម្លោះចុះពើលើឡាន ដើរសម្ដៅទៅខាងក្នុងភូមិគ្រឹះ ក៏ឃើញលោក ចនកំពុងអង្គុយនៅសាឡុងបន្ទប់ទទួលភ្ញៀវ
« មានរឿងអីឬ លោកប៉ា ?? » នាយកម្លោះចោទសួរទៅកាន់លោក ចន តើប៉ាហៅគេមកផ្ទះលឿនយ៉ាងនេះមានរឿងអីឬ?? បើមើលទៅសភាពក្នុងផ្ទះហាក់ស្ងាត់ជ្រៀប មិនមានរឿងអ្វីកើតឡើងផង !
« លោកយាយ !! » នាយកម្លោះស្ទុះរត់ទៅអោបអ្នកជាជីដូនយ៉ាងណែន គេនឹកលោកយាយគេណាស់ គាត់ស៊កដៃអង្អែលខ្នងចៅកម្លោះតិចៗ
« លោកយាយមកយូរហើយឬ ?? » នាយកម្លោះសង្ហារ ប្រឡែងចេញពីការអោប រួចពោលទៅកាន់ជីដូន ទាំងរីករាយ
« ប្រហែលពីរម៉ោងមុន »
« ចុះ..... ?? » ជុងហ្គុកហាក់ឆ្ងល់បន្តិច នាយតបបម្រុងសួរអ្នកជាជីដូនពីនាយតូច ព្រោះបើសិនជាគេមកជាមួយលោកយាយខ្លួន ហេតុអីមិចមិនឃើញវត្តមានគេ ឬក៏គេមិនមកទេ គេលែងចង់ជួបនាយហើយឬ??? គិតដល់ត្រឹមណេះ នាយកម្លោះប្រែជាទម្លាក់អារម្មណ៍រីករាយចុះបន្តិចជំនួសមកវិញនៅអារម្មណ៍សោកសៅ តែក៏ប្រឹងសម្ដែងទឹកមុខញញឹមតបទៅលោកយាយ
« គេណា?? ថេយ៉ុងឬ ?? គេមិនទាន់មកដល់ទេ »
« ខ្ញុំមកហើយ !! » នាយតូចថេយ៉ុងដែលទើបនឹងឈានជើងចូលបានមួយជំហាន ក៏ពោលឮៗបន្តិច ទាំងញញឹម ព្រោះគិតថាក្នុងផ្ទះគ្មានមនុស្ស ចឹងមានតែស្រែកប្រាប់ខ្លាចក្រែងគ្មានអ្នកដឹងថាខ្លួនមកដល់
សម្លេងស្រួយស្រេសរបស់នាយតូចបានបន្លឺឡើងក្រោយខ្នងរបស់នាយកម្លោះ ជុងហ្គុកដែលបានឮក៏ងាកទៅមើលបន្តិច ឃើញនាយតូចពីចម្ងាយកំពុងតែឈរញញឹមមករកខ្លួន វាជាស្នាមញញឹមយ៉ាងស្រទន់ស្រស់ស្អាត ស្អាតជាពន្លឺដួងព្រះចន្ទដែលកំពុងបញ្ចេញពន្លឺចែងចាំងនាពេលរាត្រីទៅទៀត ។ ជុងហ្គុកបានត្រឹមឈរភ្លឹកគយគន់សម្រស់ដ៏បវររបស់នាយតូច គេពិតជាស្រស់ស្អាតណាស់ រូបរាង,ពណ៌សម្បុរ កម្ពស់កម្ពរ ក៏ផ្លាស់ប្ដូរ ខុសពីមុន មិនមែនជាកូនក្មេងម៉ាប់ៗនោះទេ ។
—————
🆃🅾︎🅱︎🅴🅲🅾︎🅽🆃🅸🅽🆄🅴