មួយសប្តាហ៍កន្លងផុតទៅថ្ងៃនេះក៏ជាថ្ងៃរាងក្រាស់នឹងសង្សាររបស់នាយឡើងមកប្រទេសកូរ៉េខាងត្បូងដើម្បីមករើងលេងនូវរដូវស្លឹកជ្រុះនឹងមកមើលការងារដូចគ្នាផងដែរ។ពេលនេះពួកគេទាំងពីរក៏បានមកដល់ទីក្រុងសេអ៊ូលដូចគ្នាហើយក៏កំពុងតែដើរលេងនៅខាងមុខទន្លេហានមើលគេឯងដែលកំពុងតែអង្គុយសាសងគ្នាឯខ្លះទៀតក៏ក៏មកជុំមិត្តភក្តិនឹងគ្រួសារអីបែបនឹង។
"សុងហ៊ុន...អូនចង់ញុាំស្ករសំឡី"បេលឡា អង្រួនដៃនាយពេបមាត់ហក់លោតដូចជាកូនក្មេងទារញុាំធ្វើអោយនាងហាក់អស់សំណើចឡើងមក
"អញ្ចឹងយើងទៅៗ"សុងហ៊ុន ថាហើយពួកគេក៏ដើរទៅរកកន្លែងគេលក់ស្ករសំឡីបន្ទាប់មកក៏នាំគ្នាដើរលេងជាចករើនកន្លែងទាំងមានអង្គរក្សរបស់រាងក្រាស់ដើរតាមពីរក្រោយ
ហ្គាងណាម ហ្គូ⛰️🍂🍃
ពន្លឺទានភ្លង់ៗអុចបំភ្លឺក្នុងបន្ទប់តូចចង្អៀតដែលរាងតូចល្អិតសក់ពណ៌ទង់ដែងកំពុងតែអង្គុយចាក់ក្រម៉ាទាំងស្ងៀមស្ងាត់ទាំងដែលស្មាលនេះមនុស្សគ្រប់គ្នាចូលគេងលក់អស់ទៅហើយ។
"កូនអាប់ប៉ា...ពេលកើតមកនឹងធ្វើជាមនុស្សល្អដឹងទេ...អាប់ប៉ាមិនសូវជាមានចំណេះចេះដឹងខ្ពង់ខ្ពស់ប៉ុន្មានទេ...ប៉ុន្តែអាប់ប៉ាសន្យាថានឹងបង្រៀនកូនអោយឆ្លាតនឹងបានល្អបំផុតដែលអាចធ្វើបាន"ជេយ៉ុន លើកដៃអង្អែលពោះខ្លួនឯងនិយាយដោយកែវភ្នែកកំពុងតែបង្ហូរនូវសារធាតុថ្លាតក់ពេញផ្ទៃថ្ពាល់
"ហ្ហឹក...អាប់ប៉ាឈឺណាស់ដឹងទេ...អាប់ប៉ារងាខ្លាំងណាស់...ហ្ហឹក..."ជេយ៉ុន អង្គុយបង្ហូរទឹកភ្នែកសម្លឹងទៅមើលព្រះច័ន្ទដែលកំពុងតែរះនៅលើមេឃាបង្ហាញពន្លឺដល់គេតាមរយះបង្អួច
"តើ...ហ្ហឹក...តើថ្ងៃណាទើបខ្ញុំអាចចាកផុត..ហ្ហឹក..ពីរសេចក្ដីឈឺចាប់មួយនេះបាន...ខ្ញុំពិតជាហត់ខ្លាំងណាស់...ហ្ហឹក"ជេយ៉ុន អង្គុយនិយាយដោយលើកដៃខ្ញាំទ្រូងខាងឆ្វេងរបស់គេបញ្ជាក់ថាគេពិតជាឈឺត្រង់នឹងអួលកន្លែងនឹងវាពិតជាវេទនាខ្លាំងបំផុត
"ត្រូវហើយ...ស្អែកខ្ញុំត្រូវឡើងទៅសេអ៊ូលដើម្បីពិនិត្យផ្ទៃពោះ"ជេយ៉ុន ថាហើយក៏ដាក់ខ្លួនគេងទាំងទឹកភ្នែកដាបពេញថ្ពាល់ក្រពុំស្អាតរបស់គេ:)
ព្រឹកថ្ងៃថ្មី
សំឡេងឆ្វេចឆ្វាចដោយសារម៉ូតូ-ឡានបានបន្លឺឡើងទ្រហឹងពេញទីក្រុងដោយសារគេធ្វើដំណើរដោយប្រើយានជំនិះជិះដើម្បីទៅបំពេញកាត្វកិច្ចរបស់គេ។ក្រឡេកមកមើលក្នុងបន្ទប់នៃវិមានដ៏ធំក្នុងទីក្រុងសេអ៊ូលឯណេះវិញយើងមើលឃើញទិដ្ឋភាពដែលបង្ហាញពីរបុរសខ្ពស់សង្ហារម្នាក់កំពុងតែអង្គុយក្រលែងវាញដែលមាននៅក្នុងកែវលើកក្រេបជញ្ជក់តិចៗទាំងភ្នែកកំពុងសម្លឹងមើលទៅទីក្រុងដោយក្នុងខួរក្បាលមិនដឹងជាគិតអីអោយពិតប្រាកដ។
*តុក~~តុក*
"ចូលមក"រាងក្រាស់បន្លឺអោយអ្នកដែលគោះទ្វារបានដឹងទើបទ្វារបើកឡើងដោយដៃនាយជំនិត
"រឿងដែលលោកម្ចាស់អោយខ្ញុំសុើបមិនមានដំណឹងនោះទេទាន៎"ស្ទេប បន្លឺទាំងអោបមុខចុះព្រោះតែនាយធ្វើការមិនបានល្អ
ចំណែករាងក្រាស់លឺហើយកាន់តែតប់ប្រមល់លើសដើមហេតុអ្វីបានជារកគេមិនឃើញមិនដឹងថាពេលនេះយ៉ាងមិចទៅហើយទេសូម្បីតែម៉ែដោះក៏រកមិនឃើញដូចគ្នាមើលទៅន៉ាក់របស់នាយពូកែលាក់ខ្លាំងណាស់។
"មិនបានសូម្បីតម្រុយមែនទេ!!"សុងហ៊ុន ក៏ងាកទៅសួរនាយស្ទេបធ្វើអោយនាយងក់ក្បាលតាមការពិតគេក៏ចង់ប្រាប់នាយថាម្ចាស់តូចនៅទីណាដែលមិនហ៊ានប្រាប់នោះទេទុកអោយម្ចាស់តូចរបស់នាយរស់នៅដោយសុខស្រួលចុះ។
"ពិតមែនហើយ...មើលទៅលោកស្រីម្ចាស់គាត់មិនអោយយើងរកឃើញសូម្បីតែបន្តិច"ស្ទេប ក៏ធ្វើមុខតប់ប្រម៉ល់ដូចគ្នា
"ហុឹម...យើងមិនដឹងទៅរកគេនៅឯណាទេ"សុងហ៊ុន លើកដៃច្បូតមុខទាំងធុញថប់នាយពិតជានឹកគេខ្លាំងណាស់តើគេនៅឯណាទៅ
"ចឹងខ្ញុំសុំទៅមើលការងារផ្សេងហើយ"ស្ទេប ថាហើយក៏ដើរចេញទៅវិញទាំងញញឹមសមចិត្ត
"មិនដឹងថាពេលនេះគេកំពុងតែធ្វើអីទេ"សុងហ៊ុន លើកស្រាមកក្រេបតិចៗសញ្ជឹងគិតពីរអ្នកដែលរត់ចោលខ្លួនអស់រយះពេលជាងមួយខែនេះ
ពេលថ្ងៃ
រាងតូចជេយ៉ុនក៏ត្រូវឡើងមកសេអ៊ូលដើម្បីពិនិត្យផ្ទៃពោះព្រោះថាដល់ថ្ងៃហើយពេលនេះគេកំពុងតែដើរយួរស្បោងនំដើរកាន់ញុាំយ៉ាងរំភើយមិនខ្វល់ពីរអ្នកដែលដើរតាមផ្លូចមើលមកគេនោះទេព្រោះពេលនេះគេឃ្លានខ្លាំងបំផុត។
"ន៎ែ..ឯងប្រុងញុាំមិនដកមាត់ទេឬយ៉ាងមិច!"ជុងវ៉ុន សួរទាំងចងចិញ្ចើមនេះតាំងពីរចេញពីរម៉ាតមកគេដើរញុាំមិនប្រលែងមាត់ទាល់តែសោះ
"មកពីរយើងឃ្លាននឹងណា"ជេយ៉ុន ក៏ងាកទៅឆ្លើយនឹងអាល្អិតដែលកំពុងតែដើរអោបដៃក្បែរគេ
"ឆឹស...នោះមន្ទីរពេទ្យ"ជុងវ៉ុន ថាហើយជេយ៉ុនក៏ប្រញាប់ងាកទៅមើលតែអ្វីដែលធ្វើអោយគេគាំងគឺបុរសដែលដើរមកឆ្លាស់ផ្លូវជាមួយគេ
"សុ...សុងហ៊ុន"ជេយ៉ុន ក៏ហៅទាំងត្រដិតពេលនាយដើរមកជិតគេបម្រុងនឹងងាកក្រោយរត់តែក៏ត្រូវបានជុងវ៉ុនចាប់ដៃគេជាប់
"ឯងហៅអ្នកណាសុងហ៊ុន...អេ!កុំរត់"ជុងវ៉ុន ងាកបម្រុងនឹងសួររងតូចថាគេហៅអ្នកណាប៉ុន្តែងាកទៅក៏ឃើញរាងតូចបម្រុងនឹងរត់ទើបគេចាប់ដៃជាប់
"ជុងវ៉ុន...លែងដៃរបស់យើង"ជេយ៉ុន រើបម្រាស់ខ្លាំងទាញកន្ត្រាក់ដៃមិត្តចេញដើម្បីអោយគេប្រលែងក្នុងការងាយស្រួលរត់
"ស្ទេប...ទៅចាប់ម្ចាស់តូចឯងមក"សុងហ៊ុន មិនមាត់ក៏ងាកទៅបញ្ជាស្ទេបអោយទៅចាប់រាងតូចដែលកំពុងតែរើពីរការចាប់របស់អាល្អិតជុងវ៉ុន
*ឯងខំលាក់ការចុងក្រោយជួបគ្នាដដែល*ស្ទេប គិតហើយក៏ដើរទៅចាប់រាងតូចដែលរើបម្រាស់នោះ
"អ្ហាយ៎...លែង...លែងខ្ញុំ"ជេយ៉ុន នូវពេលឃើញនាយស្ទេបដើរចូលមកគេក៏ស្រែកចាចព្រោះនាយស្ទេបទាញគេរួចប្រញាប់អូសដៃមកឈរជិតចាហ្វាយខ្លួន
"អ្ហឹក...លែង...លែងខ្ញុំ...អ្ហឹក"ជេយ៉ុន ស្រែកឡើងខ្លាំងៗទាំងទឹកភ្នែកហូរម៉ាត់ព្រោះតែយំក្នុងការភ័យខ្លាចនូវពេលឃើញមុខរបស់រាងក្រាស់អារម្មណ៍ភ័យក៏ចូលមកក្នុងប្រសាទរបស់គេ
"អេ!ពួកលោកចង់ចាំមិត្តខ្ញុំទៅណា"ជុងវ៉ុន ក៏ស្រែកឡើងពេលឃើញមនុស្សប្រុសប្លែកមុខមកចាប់មិត្តរបស់ខ្លួនមើលចុះគេយំឡើងគាំងហើយ
"ជុងវ៉ុនជួយយើង~~~អួយ"ជេយ៉ុន ប្រុងនឹងហាមាត់សុំជំនួយពីរមិត្តពេលនោះរាងក្រាស់ក៏លើកគេដាក់លើស្មារតែក៏ត្រូវគេខាំកនាយមួយទំហឹង
"ជាកូនឆ្កែឬយ៉ងមិចបានជាមកខាំ.កយើងបែបនេះ"សុងហ៊ុន ក៏ដាក់គេចុះពីរលើស្មារួចក៏ស្រែកដាក់គេមួយទំហឹងដល់ថ្នាក់អ្នកឈរនៅក្បែរៗនេះនាំគ្នាភ្ញាក់ក្រញាងចំណែករាងតូចក៏យំលើសដើមពេបមាត់ខូចចិត្តពេលនាយស្រែកដាក់
"អ្ហឹក...ហ្ហឹក"រាងតូចក៏យំឡើងខ្លាំងសម្លឹងមើលមុខរបស់រាងក្រាស់ខាំមាត់ដាក់នាយមើលទៅក៏ដឹងថាខឹងដែលចំណែកទឹកភ្នែកវិញហូរអោយរដឹក
"បាត់យំភ្លាមទៅ!!"សុងហ៊ុន ក៏យកគេមកអោបតែក៏ត្រូវរាងតូចរើចេញនឹងសម្លឹងមុខនាយយំមិនបាត់
"អ្ហឹក...អ្ហឹក"សំឡេងយំដង្ហក់ក៏បន្លឺឡើងធ្វើអោយអ្នកដែកស្រែកដាក់អម្បាញ់មិញនេះចិត្តនៅមិនស្ងប់
"ជេយ៉ុនកុំយំខ្លាំងពេកប៉ះពាល់ដល់កូនក្នុងផ្ទៃឯងបានណា...ឈប់យំទៅ"ជុងវ៉ុន ឃើញគេយំបែបនេះក៏ចូលទៅលួងលោមអោយគេបាត់យំប៉ុន្តែសម្ដីរបស់គេធ្វើអោយរាងក្រាស់ចងចិញ្វើមឡើង កូន!តើអ្នកណាមានកូន
"កូន!អ្នកណាមានកូនឯងនិយាយម្ដងទៀតទៅមើល"សុងហ៊ុន ក៏សួរទៅជុងវ៉ុនធ្វើអោយគេមើលមុខនាយទាំងចងចិញ្ចើម
"វាទាក់ទងអីនឹងលោក"ជុងវ៉ុន ក៏សួរត្បកទៅរាងក្រាស់
"ឥឡូវឯងប្រាប់ឬមិនប្រាប់?"សុងហ៊ុន ក៏សួរឡើងម្ដងទៀតទាំងមុខមាំធ្វើអោយគេរាងរអាបន្តិចដែល
"ជេយ៉ុននឹងហើយមានកូន"
សរសេរដោយ:ឡៅព័រជុងវ៉ុន🍰🍉