????????????????(???)

" មកហើយហ៎! " ថេយ៉ុងងាកមកញញឹមដាក់នាយទឹកញញឹមកំណាចក្នុងដៃកាន់កូនកាំបិតតូចមួយ ចោតសួរទៅនាយដែលនៅឈរទាំងមានអារម្មណ៍ថាញ័ររន្ធត់។

" អ្នកប្រុសកំពុងតែលេងអី? ឯណាមិត្តភក្តិខ្ញុំ? " នាយសួរទាំងញ័រជើងចេះតែថយទៅក្រោយភ្នែកសម្លឹងមិនដាច់ អ្នកណាមិនខ្លាចបើនៅខុសៗមិត្តឆាតមកដល់មកដល់បែរជាឃើញអ្នកផ្សេងកំពុងកាន់កាំបិតត្រៀមតែនឹងចាក់គេនោះ ទោះនាយមាឌធំជាងគេក៏ដោយ។

" ម៉េចក៏ឃើញមុខថេយ៍ដូចឃើញខ្មោចចឹង? មានដឹងអត់ថេយ៍អត់ចិត្តនឹងពូណាស់ណា... " មាត់និយាយដោយសំឡេងស្រទន់ផ្អែមពីរោះតែបើមើលកែវភ្នែកនិងទឹកមុខវាមិនបានបញ្ជាក់ដូចនោះឡើយ។

" អ្នកប្រុសឆាប់ដាក់កាំបិតចុះទៅ កុំលេងអីឆ្គួតៗឲ្យសោះ " នាយលលើកដៃហាមមិនឲ្យនាយតូចចូលមកទៀត និយាយប្រាប់ទៅគេ។

" យើងមិនបានលេង! យើងប្រាប់ឯងហើយមែនទេថាកុំរវល់ជាមួយគាត់? តែឯងវានៅតែរឹងទទឹងជាមួយយើង យើងបានប្រមានឯងហើយតែឯងវាមិនព្រមស្ដាប់យើង " ថេយ៉ុងខាំធ្មេញប៉ោងថ្ពាល់និយាយយ៉ាងត្រជាក់ព្រឺដល់ឆ្អឹងខ្នង។

" កុំចូលមក!បើអ្នកប្រុសមិនចង់ឲ្យខ្ញុំវ៉ៃ! "

" យើងបានរៀនប្រដាល់មកហើយកុំភ័យអីថាវ៉ៃយើងបាន! ដល់ពេលវេលាឯងស្លាប់ផង! " ថាចប់ឆាប់នាយតូចលើកកាំបិតឡើងស្ទុះចូលទៅចាក់នាយពីក្រោយចំកញ្ចឹង.កពេលនាយរត់ទៅបើកទ្វារត់ចេញតែមិនទាន់នឹងបានរត់ដល់មុខទ្វារផងត្រូវនាយតូចស្ទុះចាក់មកពីក្រោយ បាញ់ឈាមក្រហមប្រឡាក់ផ្ទៃមុខនិងអាវនាយតូចសើម ឯឈាមកាន់តែបាញ់ចេញមកក្រៅ ឥតឈប់អត់ឈរដហូតដល់នាយ ដកដង្ហើមចង្រិតតឹកៗប្របាច់បើកភ្នែកស្លើទាំងកន្ត្រាក់ខ្លួន។

" មួយកាំបិតសោះស្លាប់ដែរ?ឯងពិតជាអន់ណាស់ អាមនុស្សថោកទាបចង់បានរបស់អ្នកដទតៃឯងសមតែស្លាប់បានវាសម " និយាយចប់់ថេយ៉ុងក៏ធាក់់នាយមួយជើងទៅពីរជើង រួចទំលាក់កាំបិតចុះអូស សាកសព្វនាយចូលទៅក្នុងបន្ទឹកទឹកដាក់នាយចុះហើយគេក៏ដើរទៅយកពូថៅនៅក្នុងកាបូបធំដែលគេបានយកមកនោះនិងកាំបិតតូចៗជាច្រើនទៅបន្ទប់ទឹក ថេយ៉ុងទំលាក់កាបូបចុះក្បែរសពទាញពូថៅយកមកកាន់ក្បាលនាយឲ្យដាច់ជាពីរដោយមិនញញើតដៃនាយតួចចាប់កាន់់ក្បាលបោះទៅម្ខាងទៅយកកាំបិតតូចល្មមមុតស្រួយអាចឆ្លុះឃើញមុខបានយកមកជាសាច់នាយជាដុំៗទាំងមានឈាមក្រហមឆ្អៅប្រឡាក់ពាសពេញរាងកាយរបស់់គេ កាន់មួយដុំទៅមួយដុំយ៉ាងមួយៗទឹកមុខញញឹមនឹងធឹងហាក់ដូចគ្មាន អារម្មណ៍ថាខ្លាចក្នុងការសម្លាប់មនុស្សមានតែ សប្បាយចិត្តពេលកសម្លាប់ហើយ នាយតូចនៅបន្តកាត់សាច់ព្រលះសលល់តែឆ្អឹងជាប់សាច់់់់តិចៗរួច ប្រមូលដាក់ក្នុងថង់ខ្មៅសចឮដោយសាច់់់ឆ្អឹងដោយឆ្អឹង ធ្វើរួចរាល់នាយតូចក៏សម្រាកនិងជូនឈាមដែលប្រឡាក់នោះទាល់តែវាស្អាតដូចដើម។ ថេយ៉ុងបានយកទូរស័ព្ទស៊ូប៊ូនឆាតទៅប្រាប់នាយក្រាស់ថានាយសុំលាឈប់នឹងទៅកន្លែងមួយតែមមិនបានប្រាប់ថាទៅឯណានោះទេ។ ថេយ៉ុងត្រូវយកសាកសព្វនាយទៅផ្ទះដែលលគេបានរៀបចំនោះទៅទីនោះសាកសព្វដែលគេបានបំបែកវាមានចំនួនទៅដល់បីឯណោះ គេប្រមូយកទៅទុកទៅទីនោះរហូតដល់អស់។