វាជាសម្លេងដ៏ស្អកៗរបស់ជេមបន្លឺឡើងខ្សឹបប្រាប់ហ្វូតល្មមស្តាប់បានតែពីរនាក់មុននឹងបោះជំហានចេញរាងក្រាស់បានលិទ្ធត្រចៀកហ្វូតតិចៗមុននឹងងើបមុចពីប្រលោះករួចសម្លឹងមើលមុខតូចច្រមិចមួយសន្ទុះបបូរមាត់ញញឹមយ៉ាងស្រទន់ទៅកាន់រាងតូច គេក៏ងាកមុខចេញហើយដើរកាត់តុអាហារ ទុកអោយប្រាំមួយនាក់ដែលនៅតុអាហារនិងអ្នកបំរើក្នុងផ្ទះមានការភ្ញាក់ផ្អើលជាខ្លាំង ដាំងមានការភ្ញាក់ផ្អើលយ៉ាងខ្លាំងលោកប្រុសទីពីរជុងក៏បានទម្លាក់ស្លាបព្រានៅក្នុងដៃរបស់គេចុះហើយនិយាយឡើង
"ជេមហាក់ដូចជាចូលចិត្តអ្នកបំរើនោះមែនទេ?លោកប៉ាអ្នកមុក់ឃើញអត់" "វាគ្រាន់តែជាការចាប់អារម្មណ៍លេងៗនោះទេ ទោះជាយ៉ាងណាក៏គេនៅតែមានព្រំដែនរវាង "លោកប្រុសនិងអ្នកបំរើ" ដែលបង"។ប៉ន៍បានក្រេបសុរាក្នុងដៃ ហើយនិយាយសំឡេងផ្អែមទៅកាត់ជុង
"តើឯងមានឋានៈអ្វី? តើគ្រួសារយើងនៅមិនទាន់រឹងមាំទេគ្រប់គ្រាន់ទេមែន? ក្រដាសបញ្ចាក់អាពាហ៍ពិពាហ៍មួយសន្លឹកគ្មានធ្វើអោយក្លាយជាទេវតាទេ" "វាមិនអាចទៅរួចទេប្រសិនបើគេរៀបការជាមួយអ្នកបម្រើ តើមុខមាត់របស់គ្រួសារយ៉ាងណាដែរ?ឬប្រហែលជាបងប្រុសរបស់ខ្ញុំគិតថា... ដរាបណាបងបានអង្គុយនៅលើកៅអីគ្រប់គ្រងត្រកូលនេះហើយនោះគ្រប់គ្រាន់ហើយហើយមិនខ្វល់ពីប្អូនប្រុសទាំងពីររបស់ខ្បងនោះបងដូចជាលោភលន់ពេកហើយ?” “ត្រូវហើយយើងលោភលន់ហើយឯងក៏មិនអន់ជាងយើងដែរ ដូច្នេះកុំមកនិយាយយកល្អប្រសិនបើជេមគេលោភលន់ចង់បានអំណាចឬមុខមាត់ដូចឯងនោះនោះគេនឹងក្លាយជាកូនប្រសារនៃគ្រួសារតាំងស័កយឺនបាត់ហើយមិនមែនឯងទេ" ប៉ន៍ដោយទ្រាំមិនបានក៏ដកកាំភ្លើងពីក្រោយចង្កេះខោរបស់គេរួចផ្ជុងកាំភ្លើងដាក់ជុងភ្លាមៗជុងក៏បង្អង់យូរដែលក៏យកកាំភ្លើងចេញពីហោប៉ៅអាវហើយផ្ចុងកណ្តាលមុខប៉ន៍ភ្លាមៗ លោកម្ចាស់កេតក៏ស្រែកខ្លាំងៗ"ឯងគិតថានៅទីនេះមានតែពីរនាក់ឯងហ៎?ភូវិនគេក៌នៅតែអង្គុយនៅកន្លែងហ្នឹងឯងនិយាយស្អីចឹងហ្នឹង?"ទាំងជុងនិងប៉ន៍នៅតែឈរនៅទីនោះ ដោយចង្អុលកាំភ្លើងដាក់គ្នាភ្នែកទាំងពីរមើលទៅហាក់ដូចជាសម្លឹងមើលទៅដូចជាសត្រូវស្លាប់រស់អឺចឹង ដាំងក៏រំកិលជិតជុងហើយចាប់ជាយអាវរបស់ប្តីគេរួចនិយាយយឺតៗ
"បងជុង.. ដាក់កាំភ្លើចុះ" ជុងសម្លឹងមើលស្វាមីបស់គេដោយទឹកមុខស្រលាញ់គេក៏ដកកាំភ្លើងមកវិញហើយប្រគល់វាទៅអ្នកកាពារដែលឈរនៅពីក្រោយជុងសំឡឹងមើលមុខប៉ារួចបន្លឺឡើង "ខ្ញុំសុំទោស ពួកយើងគ្រាន់តែនិយាយលេងទេ" ប៉ន៍ក៏ដកកាំភ្លើងទុកហើយប៉ន៍និងជុងបានចាប់ដៃគ្នាសុំទោសឪពុក "បាទ..គ្រាន់តែនិយាយលេងទេ"ភូវិនលូកដៃចុះមកក្រោមទាំងញ័រខ្លួនរបស់ភូវិនបានឃើញជុងនិងប៉ន៍បន្លឺសំឡេងឡើងហើយថែមទាំងកាន់កាំភ្លើងដាក់គ្នាធ្វើឱ្យគេភ័យខ្លាចរហូតដល់ស្រក់ទឹកភ្នែក ព្រោះគេបារម្ភថាពួកគេអាចនឹងបាញ់គ្នាប៉ន៍នឹងរងរបួស "បងសុំទោសណា៎ភូវិនកុំខ្លាចអីពួកយើងធ្វើលេងទេ" បរិយាកាសក្នុងផ្ទះស្ងាត់តាំងពីពេលដែលលោកប្រុសទីបួនចុះមកតែពេលនេះកាន់តែស្ងាត់ជាងពេលមុនទៅទៀតមនុស្សនៅតុអាហារនៅស្ងៀមគិតតែពីបញ្ចប់អាហារពេលល្ងាចទាំងមាត់ពេញមាត់ញ៉ាំភេសជ្ជៈតែគ្រប់គ្នាមានគំនិតផ្ទាល់ខ្លួននៅក្នុងក្បាលរបស់ពួកគេទាំងអស់អ្នកដែលគិតច្រើនបំផុតរហូតមកដល់ពេលនេះគឺ ភូវិន។
តើជុងគេមាននិយាយអ្វីខ្លះ ហេតុអ្វីបានជាជេមត្រូវភ្ចាប់ពាក្យជាមួយគេមុនប៉ន៍? តើការលើកឡើងរបស់ជុងមានន័យយ៉ាងណា?
ហ្វូតមានអារម្មណ៍ថាបរិយាកាសចាប់ផ្តើមគួរឱ្យខ្លាចបន្ទាប់ពីរឿងនៅបន្ទប់ទទួលទានអាហារ គេបានមួយគិតសន្ទុះគេមានអារម្មណ៍ថាបន្ទប់លោកប្រុសទីបួនមិនគួរឱ្យខ្លាចដូចស្ថានភាពឥឡូវនេះទេ ដូច្នេះហើយបានជារាងតូចសម្រេចចិត្តថាព្យាយាមប្រឈមមុខនឹង«សេចក្ដីស្លាប់»ម្ដងទៀត ហើយនោះគឺយកអាហារមកអោយលោកប្រុសទីបួន។ហ្វូតយកម្ហូបមកជូនជេមដោយស្ងៀមស្ងាត់ សំណាងល្អអ្នកណាមកសួរគេ ថែមទាំងមិនមើលមុខគេទៀតគ្រប់គ្នាមើលទៅតានតឹងខ្លាំងណាស់ពួកគេមិនទាំងមើលមុខឬនិយាយជាមួយគេទេ នៅក្នុងបន្ទប់របស់ជេមលើកនេះ ហ្វូតបើកទ្វារយ៉ាងក្លាហានហើយឈានជើងចូលទៅខាងក្នុង
FOURTH POV:
ខ្ញុំលែងមានអារម្មណ៍ភ័យខ្លាចដូចម្សិលមិញប៉ុន្តែការប្រុងប្រយ័ត្ននៅតែមានខ្ញុំមិនដឹងពីមូលហេតុទេប៉ុន្តែខួរក្បាលនៅតែបញ្ជាអោយប្រុងប្រយ័ត្ន។ខ្ញុំមានអារម្មណ៍ថាខ្ញុំមិនស្លាប់ទេ ហើយលោកប្រុសទីបួនក៏មិនសម្លាប់ខ្ញុំដែរខ្ញុំមិនដឹងថា ហេតុអ្វីបានជាខ្លួនឯងមានអារម្មណ៍បែបនេះ
បើកទ្វារយឺតៗកាន់ថាសអាហារហើយដើរចូលជេមីណាយ នៅតែអង្គុយលើសាឡុងដូចកាលពីម្សិលមិញ ដោយកាន់បារីនៅក្នុងដៃគេក៏ផ្តេកខ្លួន ក្បាលរបស់គេងើយឡើងលើហើយមាត់របស់គេបង្ហុយផ្សែងបារី។នាយតូចចូលមកមិនខ្លាចទេទើបតែពេលនេះទេឃើញហ្វូតគេស្រាប់តែញ័រខ្លួនតែម្តង រាងកាយរបស់គេអោនដោយស្វ័យប្រវត្តិ ដើរយ៉ាងលឿនសម្តៅទៅរកជេមហើយដាក់ថាសចុះ។ជេមបានផ្អៀងក្បាលងាកមុខមកជិតដើម្បីមើលមុខនាយតូច ឃើញបែបនេះនាយតូចភ្ញាក់ផ្អើល រួចក៏ដើរពីរបីជំហានថយក្រោយ គេលើកដៃស្រឡូនបិទកទាំងមូលដោយប្រុងប្រយ័ត្ន
ជេមមីណាយញញឹមចុងមាត់ គេក៏បានអុជចុងបារីលើតុ ហើយបោះវាទៅកន្លែងផ្សេងនេះជាលើកទី៥ហើយដែលខ្ញុំត្រូវជេមមីណាយញញឹមដាក់ខ្ញុំ ហ្វូតគិតយ៉ាងជ្រាលជ្រៅ *តើមនុស្សរោលចិត្ត ឃាតករឈាមត្រជាក់ញញឹមយ៉ាងផ្អែមយ៉ាងនេះ* ជេមបានសម្លឹងមើលទៅកៅអីទទេក្បែរគេរួចក៏សម្លឹងមើលមុខតូចនោះ ហ្វូតបានលើកចិញ្ចើមម្ខាងដោយក្តីចម្ងល់ "លោកចង់សុំអោយខ្ញុំអង្គុយចុះ?" ជេមងក់ក្បាលតិចៗ។ "ទេវាមិនកើតទេ ... ខ្ញុំមានការងារត្រូវធ្វើជាច្រើន" ហ្វូតគិតថាបើគេសុំអោយខ្ញុំអង្គុយប្រហែលជាមានគោលបំណងមិនល្អហើតដូច្នេះយើងតហរូវកុហកដើម្បីគេចវេស "អង្គុយ"ជេមនិយាយម្ដងទៀត ហើយនិយាយតែមួយម៉ាត់យ៉ាងដាច់អហង្ការឃើញកែវភ្នែករបស់ជេមសម្លឹងមើលគេយ៉ាងមុតស្រួច ហ្វូតញ័រតិចៗគេមានសេចក្តីក្លាហានខ្លាំងណាស់មុននឹងចូលមកទីនេះប៉ុនែ្តគ្រាន់តែដើរចូលមកភ្លាមភាពក្លាហានបានចេញពីខ្លួនគេអស់តែម្តង ហ្វូតដើរសម្តៅទៅកៅអីជិតសាឡុងនោះ ប៉ុនែ្តគេអង្កុយភ្លាមក៏ងាកមើលទៅជញ្ជាំងវិញ ជេមសម្លឹងមើលរាងតូចហើយញញឹមម្តងទៀត គេអង្គុយហើយបែរខ្លួនគាត់ទៅមើលហ្វូតដោយគ្រាន់តែអង្គុយសម្លឹងមើលហ្វូតតែម្តង ហ្វូតបិទភ្នែកសម្រួលអារម្មណ៌រួចសួរទាំងខឹង "ហេតុអ្វីបានជាលោកប្រុសតែងតែមើលមកខ្ញុំរហូតចឹង ខ្ញុំមានអារម្មណ៌ថាធុញ" "ស្អាត.." "ហា៎សសស!អីគេ ? " ហ្វូតមិនជឿអ្វីដែលគេទើបតែឭទេ ស្រាប់តែខ្លួនគេអង្គុយឆ្កឹង ថ្ពាល់របស់គេចាប់ផ្ដើមឡើងក្រហមហ្វូតមានអារម្មណ៌ថាខ្មាសគេខ្លាំងណាស់ គេក៏ព្យាយាមបង្វែរាច់រឿងដើម្បីបិទបាំងភាពអាម៉ាស់។ "លោកប្រុសពិតជាអាចនិយាយបានមែនទេ? ហេតុអី.. ម៉េចមិននិយាយជាមួយអ្នកដទៃ ហើយនិយាយតែជាមួយខ្ញុំ?" "ចូលចិត្ត"ភ្លាមៗនោះជេមមីណាយក៏យកដៃម្ខាងរុំចង្កេះហ្វូតមួយជុំដៃហើយច្របាច់សាច់ចង្កេះដៃម្ខាងទៀតប៉ះលើកញ្ចឹងកពណ៌សរលោងរបស់គេ ដៃរបស់រាងក្រាស់ត្រដុសពេញកញ្ចឹងក ចាប់ពីបំពង់កដល់ឆ្អឹងដងកាំបិត "អា៎ ឈឺណាស់ ឈប់!ល្មមហើយ!លែងទៅ " ឡេវអាវពីរគ្រាប់នៃអាវរបស់គេត្រូវបានដោះចេញ ហ្វូតបានព្យាយាមយកដៃទប់កអាវគេឱ្យតឹង ប៉ុនែ្តដោយសារកម្លាំងរាងក្រាសខ្លាំងពេក ទើបហ្វូតមិនអាចទប់ទល់បានទាំងស្រុង ជេមបានទាញកអាវរបស់ហ្ចូតចេញ បង្ហាញនៅទ្រូងដ៏ស ខ្ចីនៅពីមុខហើយបង្ហាញចុងសុដន់ពណ៌ផ្កាឈូក "ខ្ញុំអង្វរលោកប្រុសដោះលែងខ្ញុំទៅ" ដោយពមិនខ្វល់ពីអង្វរកររបស់ហ្វូត ជេមបានរុញរាងតូចយ៉ាងខ្លាំងទៅលើកៅអីហើយថើបបបូរមាត់របស់ហ្វូតយ៉ាងរោលរាល។ គេចាប់ថើបពីថ្ពាល់របស់នាង ដល់ភ្នែក ច្រមុះ មាត់ និងសូម្បីតែកញ្ចឹងក ត្រូវបានលិទ្ធនិងបឺតយ៉ាងខ្លាំង ដែលវាបន្សល់ទុកនូវស្នាមក្រហម និងជាំជាច្រើន តំបន់កញ្ចឹងកកាន់តែគួរឲ្យអាណិតជេមបានបឺតជញ្ជក់លើមុខរបួសបារីពីម្សិលមិញយ៉ាងខ្លាំងដែលបណ្តាលឲ្យហ្វូតឈឺចុកចាប់ ហើយមិនអាចស្រែកបានទៀ ជេមវានមើលកន្លែងដែលនាយតូចត្រូវបានគេខាំរហូតចេញឈាមរួចគេក៏ញញឹមយ៉ាងពេញចិត្តជេមក៏លើកចិញ្ចើមរួចនិយាយ"អាប៉ន៍វាសម្លឹងមើលដើមទ្រូងរបស់ឯងមែនទេ?"
YOU ARE READING
?????????????? (Khmer translation ?????????????????)
Romance??????????????????? ?????????????????????? ????????????????????????????????????? ?????????????????????????????????????? ?????..... ??????? ????????????????? ????????????????????????????????????????????????, ???????????????????????? ?????????????????...
