"អត់ទេខ្ញុំនឹងញ៉ាំចុះទៅនៅពេលក្រោយនិយាយអញ្ចឹងជេមនៅឯណា?"
អ្នកបំរើមានការភ័យស្លន់ស្លោបន្តិចក្រៅពីលោកម្ចាស់និងលោកស្រី ក្មេងតូចនោះគឺជាមនុស្សដំបូងគេដែលហៅឈ្មោះលោកប្រុសទីបួនថាជេមយ៉ាងធម្មតា
"អូ គាត់ទៅក្រុមហ៊ុនហើយគាត់នឹងទៅផ្ទះដើម្បីទទួលទានអាហារថ្ងៃត្រង់"
"អឹម ជិតថ្ងៃត្រង់ហើយមែនទេ?ចាំគាត់មកផ្ទះញាំបាយជុំគ្នាបងឯងទៅធ្វើការបងឯងទៅ!"
ពួកអ្នកបម្រើបានឱនគោរពហ្វូតហើយដកថយយ៉ាងរហ័ស
នាយល្អិតមានអារម្មណ៍ថាហត់នឿយហត់រួចបោះជំហានយ៉ាងខ្លាំងទៅកាន់ទូខោអាវរបស់គាត់ដោយមិនភ្លេចជេរក្រោមដង្ហើមតិចៗ
"អូយយយ..លូកលាន់ឯងហើយក៏បាត់ខ្លួនបាត់"
ជេមបានទិញសម្លៀកបំពាក់ថ្មីជាច្រើនសម្រាប់ហ្វូតប៉ុន្តែគេមិនបានប៉ះសូម្បីតែមួយឈុតជាមួយនឹងសឺមីអាវដៃវែងពណ៌ខ្មៅដែលពាក់លើខ្លួននោះស្លៀកតែខោខ្លីហើយស្រេចអាវរបស់ជេមគឺវែងនិងរលុង ដូច្នេះហើយហ្វូតស្លៀកល្មមធំហើយបាំងភ្លៅបានគួរសមខ្លះ
"ពាក់ពិនហ្នឹងមិនអីទេមើលទៅ?មិនសូវលេចទេជេមប្រហែលជាឱ្យវាមកខ្ញុំ"
ចុះក្នុងបន្ទប់ទទួលភ្ញៀវនៅសល់តែរីមតារនិងអ្នកបំរើជិតស្និទ្ធរបស់គេប៉ុណ្ណោះប៉ន៍បានទៅកាស៊ីណូហើយលោកស្រីណាន់មីបានទៅមន្ទីរពេទ្យដើម្បីមើលថែជុង
រីមតាអង្គុយនៅតុញ៉ាំបាយញ៉ាំនំខេកនិងជជែកជាមួយអ្នកបម្រើផ្ទាល់ខ្លួន
"ដឹងហើយថាម៉េចបានអ្នកស្រីមិនចូលចិត្តវាវាឈ្លើយណាស់ដេកដល់ថ្ងៃត្រង់ហើយនៅតែមិនហ៊ានចុះយើងឆ្ងល់ថាបងជេមចូលចិត្តវាត្រង់ណា?"
"ខ្ញុំគិតថាប្រហែលមកពីវាពូកែលើគ្រែដូច្នេះហើយបានជាលោកប្រុសទីបួនទុកវាតែតាមមើលទៅដូចមិនពូកែសោះ"
"ត្រូវហើយបើយើងមានឱកាសបានដេកជាមួយបងជេមហើយ គាត់ប្រហែលជាឆ្កួតនឹងខ្ញុំហើយដល់ពេលហ្នឹងគាត់នឹងទាត់របស់អត់បានការនោះចេញពីផ្ទះហាហា"
YOU ARE READING
?????????????? (Khmer translation ?????????????????)
Romance??????????????????? ?????????????????????? ????????????????????????????????????? ?????????????????????????????????????? ?????..... ??????? ????????????????? ????????????????????????????????????????????????, ???????????????????????? ?????????????????...
CHAPTER 30 : ????????????
Start from the beginning
