រាងរសៀលបន្តិចអ្នកស្រីសារីនិងអង្គរក្សពីរបីនាក់ទៀតមកបានមកដល់ ប្រទេសកូរ៉េនឹងបានទៅកន្លែនខូនដូនាយតូចស្នាកនៅតែម្ដង។
តុក!តុក!
" អ្នកណាគេ? " ថេយ៉ុងលើកចញ្ចឹមឆ្ងល់ក្នុងចិត្ត ឆ្ងល់ថាជាអ្នកណាបានជាមកគោះបន្ទប់ ថេយ៉ុងដើរទៅបើកទ្វារ ឆ្វាច់!
" ម៉ាក់! " ថេយ៉ុងរាងភ្ញាក់បន្ទិវសុខៗគាត់មកដល់មុខបន្ទប់ អ្នកស្រីសារីទៅងាកទៅ បញ្ជារអង្គរក្សចូលទៅចាប់នាយតូចនាំគេចេញទៅមុនទើបឲ្យនាយជា អង្គរក្សម្នាក់ទៀតប្រមូលរបស់របរនៅខាងក្នុង។
" ម៉ាក់លែងខ្ញុំទៅ "
" នៅនិយាយឲ្យម៉ាក់លែងកូនទៀតមែនទេ? ដឹងខ្លួនទេថាកំពុងតែធ្វើអី? "
" អ្នកម៉ាក់និងលោកតាចាប់ពូតូចឲ្យគាត់រៀបការទាំងគាត់មិនបានស្រឡាញ់គេ! "
" វាជារឿងគេទេ ទៅវិញដល់ពេលណាកូនកុំសង្ឃឹមថានឹងអាចចេញពីផ្ទះបាន បើនៅតែធ្វើចរិតរឹងរូសមិនព្រមស្ដាប់គ្នា "
" លែងទៅ ពួកឯងចាំយើងធ្វើអី? ឆាប់លែងទៅ " ទោះជារើខ្លាំងយ៉ាងណាក៏មិនឈ្នះនឹងកម្លាំងមនុស្សប្រុសដល់ទៅពីរនាក់នោះទេ
អ្នកស្រីសារីបានជិះ យន្តហោះផ្ទាល់ខ្លួនភ្លាមៗពេលចាំនាយតូចបាន នៅលើយន្តហោះថេយ៉ុងគិតតែពីស្រែកនិងរើរហូត។
" បានហើយថេយ៍ម៉ាក់ថ្លុងណាស់! កូនល្មមៗបានហើយ កូនគិតថាសាច់ញាតិឯងរៀបការស្រឡាញ់ខ្លួនបានដែរមែនទេ បើអ្នកដទៃម៉ាក់មិនហាម តែនេះពូខ្លួនឯងឈាមតែមួយ " គាត់ស្រែកស្ដីថាឲ្យកូនខ្លាំងៗតាំងពីចេញមកគេយំស្រែកមិនចេះឈបៀមិនចេះហត់សោះ ហេតុអីក៏ស្រឡាញ់ពូខ្លួនឯងដល់ម្លឹង
" អ្នកម៉ាក់ចាំមើល.....លើកនេះខ្ញុំនឹងធ្វើមែន "
" ធ្វើអី? " គាត់ក្រពុលមុខនឹងកូនម្នាក់នេះខ្លាំងណាស់ រឹងក្បាលនិយាយអត់ចេះស្ដាប់គ្នា
" ខ្ញុំនឹង សម្លាប់ខ្លួនឲ្យម៉ាក់មើល ឲ្យម៉ាក់បានឃើញ បើមិនបានគាត់ខ្ញុំសុខចិត្តស្លាប់ល្អជាងនៅរស់ "
" កូនកាន់តែថ្លើមធំហើយថេយ៍ អ្នកណាជាអ្នកបង្រៀនកូនឲ្យនិយាយតែពាក្យស្លាប់? " គាត់ខឹងផងបារម្ភកូនផង ចិត្តជាម្ដាយមិនចង់ឲ្យកូនគិតរឿងឆ្គួតឡប់ ចង់សម្លាប់ខ្លួនតែគាត់ពិតជាពិបាកណាស់ បើឲ្យពួកគេស្រឡាញ់គ្នា បើគាត់បំបែកពួកគេឲ្យនៅឆ្ងាយគ្នា ប្រើរយៈពេលអាចនឹងកូនគាត់ឈប់ស្រឡាញ់ប្អូនគាត់បាន គេនៅក្មេងអាចគិតមិនទាន់ដល់រឿងចាស់ៗ តែបន្តិចទៀតគេភ្លេចហើយ គេនឹងមានអ្នកណាផ្សេងឆាប់ៗ។ ថេយ៉ិងលែងមាត់លែងកចាំតែដល់ផ្ទះវិញនឹងមានរឿងធំឲ្យមើល គេនិយាយគេក៏ហ៊ានធ្វើដែរ ចាំតែមើលទៅគេឈ្នះឬគាត់ឈ្នះ។
គ្រាន់តែមកដល់ភ្លាមថេយ៉ិងស្ទុះរត់ទៅក្នុងបន្ទប់ចាក់សោ បើទោះជាដល់ពេលញាំបាយក៏គេមិនព្រមបើកទ្វារឲ្យដែរ គេកំពុងបង្អត់អាហារខ្លួនឯងឲ្យស្លាប់ឬយ៉ាងម៉េច
•Skip
•មួយថ្ងៃក្រោយមក ប្រទេសកូរ៉េ
" បងពេលនេះកូនយើងបាត់ទៅណា បងខលសួរមិត្តកូនយើងអស់ហើយពួកគេប្រាប់ថាមិនដឹងទេ ហឹកហុឺ..បងអូនបារម្ភពីកូនណាស់ បើដឹងថាពេលនេះកូនទីណាទេ " ម្ដាយយ៉ូហាឱបយំប្ដីពេលបាត់ ដំណឹងកូនមួយយប់ ទាល់ភ្លឺពេលខលទៅមិត្តគេក៏ប្រាប់ថាមិនដឹងដឹងតែយប់មិញគេទៅផ្ទះ តែមកផ្ទះយ៉ាងម៉េចបើមិនឃើញមកផងនឹង។
" កុំយំអីអូន អាចជាកូននៅកន្លែងណាមួយហើយឬគេកំពុងតែគេងផងក៏មិនដឹង អូនមិនឮមិត្តកូនយើងនិយាយទេឬថាយប់មិញកូនយើងជប់លៀងផឹក " គាត់ក៏បារម្ភពីកូនមិនតិចដែរតែយ៉ាងណាក៏លួងលោម ប្រពន្ធសិន ប្រហែលជាកូនទៅគេងឯណាភ្លេចខលមកប្រាប់អ្នកផ្ទះក៏ថាបាន។
" បើល្ងាចនេះមិនឃើញកូនយើងមក យើងទៅប្ដឹងប៉ូលិសទៅ "
" កូនមិនកើតអីទេ អូនឈប់យំទៅ តែបន្តិចទៀតកូនយើងមកវិញហើយ "
ពេលវេលារំកិលទៅមុខជារឿយៗម្ដាយចាំផ្លូវកូនស្រីចាំបាត់ៗមុនឃើញមកវិញ អារម្មណ៍អ្នកជាម្ដាយកាន់តែអន្ទះសាខ្លាំងឡើង មួយថ្ងៃពេញគាត់នៅចាំតែយ៉ូហាមិនមកផ្ទះ វាពិតជាចម្លែកណាស់រាល់ដងគេមិនដែលមកផ្ទះយឺតម៉ោង បើថាទៅជាមួយ គូដណ្តឹងក៏មិនមែនដែរ ព្រោះបន្ទាប់ពីដើរលេងមើលអីៗហើយក៏បំបែកផ្លូវគ្នា បើគេនាំនាងទៅក៏មកសុំគាត់មុនដែរ។
នៅសល់តែពីរថ្ងៃគត់រៀបការតែបាត់កូន ក្រមុំឈឹងមិនឃើញមួយថ្ងៃពីរយប់ក្រោយពីបាត់យ៉ូហា ម្នាក់ៗក៏បានដឹងរឿងនេះគ្រប់ៗគ្នារួមទាំងគ្រួសារចនផងដែរ។
" ឯងដឹងថាយ៉ូហាទៅណាទេ?ពេលនេះម៉ាក់នាងកំពុងតែឲ្យប៉ូលិសតាមរកហើយ " លោកតាចនដាក់កាសែតចុះពីដៃងាកទៅសួរនាយក្រាស់ ក្រែងគេដឹងតែនាងសង្ហារក្រវីក្បាល នាយក៏មិនដឹងដូចគ្នាសុខក៏មិនឮដំណឹង។
" ធ្វើម៉េចទៅនេះជិតដល់ថ្ងៃរៀបការហើយ ស្អែកនេះទៀតបើបាត់កូនក្រមុំ តើគួរតែធ្វើម៉េច " លោកតាចនគិតចង់វិលមុខទៅហើយ បើបាត់កូនក្រមុំរកមិនឃើញ រឿងរៀបការមានតែរំសាយសិន។
" ខ្ញុំទៅធ្វើការសិនហើយ " នាយក្រោកឈរអស់កម្ពស់ថានឹងដើរទៅហើយប៉ានាយក៏បន្លឺឡើង
" មិនគិតទៅជួយរកគូដណ្ដឹងទេ បែរជានៅមានអារម្មណ៍ធ្វើការ "
" ខ្ញុំគ្មានអ្វីទៅជួយទៀតទេ ប៉ូលិសក៏មានច្រើនគេក៏ជាអ្នកមានដែររកខ្លួនឯងទៅ មិនចាំដល់ខ្ញុំទេ ខ្ញុំទៅហើយមិនចង់និយាយនាំតែឈ្លោះគ្នា " នាយសង្ហារបោសជំហានវែងៗទាំងមុខមាំទាំនឹងធឹងដើរទៅរកឡានដោយទ្វារបើកស្រេច កងទាំងបួនរំកិលទៅមុខបើកចេញពីផ្ទះមកផ្លូវធំ។
" ហ្ហឹម... " នាយច្រត់ដៃទប់នឹងក្បាល ដកដង្ហើមអារម្មណ៍តានតឹងចេញមក។
" អូនស្រឡាញ់បង " ពាក្យពេចន៍វាចារូបភាពនិងសំឡេងលោតឡើងពេញខួរក្បាលនាយក្រាស់ នាយនឹកនិងចង់ឱបក្មួយ ពេលនេះមិនដឹងជាគេយ៉ាងណាទៅហើយគេពិតជាចង់ជួបក្មួយម្ដងទៀតណាស់
ពេញមួយថ្ងៃថេយ៉ុងនៅសំងំតែក្នុងបន្ទប់គេងយំរហូត រូបរាងកាយប្រែជាស្គមព្រោះគេមិនសូវជាញ៉ាំបាយ។
" ថ្ងៃនេះពូតូចរៀបការហើយ...ហឹស!ចឹងក៏ដល់ពេលខ្ញុំធ្វើរឿងនោះផងដែរ " ថេយ៉ុងលូកដៃទៅក្រោមខ្នើយទាញកូនកាំបិតតូចមួយឡើងមិនដឹងថាគេយកមកពីណា
" អូនយកជីវិតមកប្ដូរ បើអូនរស់អូននឹងបាននៅក្បែរបង តែបើអូនស្លាប់អូន អូនគ្មានឪកាសនៅក្បែរបងទៀតនោះទេជុង អូនស្រឡាញ់បងអូនក៏មានតែបងម្នាក់ មិនថាជាតិនេះឬជាតិក្រោយអូនសុំតែស្រឡាញ់បងស្រឡាញ់មិនប្ដូរ " និយាយចប់យំក៏អស់ គេចាប់ផ្តើមបិទភ្នែក សន្សឹមៗដាក់កាំបិតលើ.កដៃអារពីលើសាច់សបង្ករជារហែកសាច់ ឈាមស្រស់ស្រក់តក់ៗ នាយតូចទំលាក់ខ្លួនទៅនឹងពូកដៃដែលអារ អម្បាញ់មិញក៏បន្តហូរស្រក់ចុះនៅកម្រាលឈាមក្រហមពេញទាំងហ្នឹង។
" មានតែវិធីនេះទើបអូនអាចនៅក្បែរបងបាន ? "