????????????[complete ]?

   #ជីវិតរបស់អូន
#ភាគ17  (18+alert )

          ស្នាមញញឹមរបស់នាងប្រៀបដូចជាអ្វីដែលគេបានរង់ចាំវាជាច្រើនឆ្នាំ​ សម្រាប់គេនាងជាគ្រាប់ពេជ្រមួយដ៏សែនភ្លែថ្លា គ្មានមនុស្សស្រីឯណាប្រៀបប្រដូចនឹងបានឡើយ។
"យប់ហើយមិចមិនគេង? ចាំយើងឫ?" យុនគ្គីលើកដៃទៅអង្អែលសក់នាងម្តងហើយម្តងទៀត ភ្នែកសម្លឹងទៅបបូរមាត់ដែលក្រហមព្រឿងៗ បន្តិចម្តងៗ​បបូរមាត់របស់រាងសង្ហារលោទៅប៉ះនឹងបបូរមាត់តូចច្រមិចបឺតជញ្ជក់យ៉ាងជាប់ចិត្ត។
"អ្ហឹម!! .." ពីមួយវិនាទីទៅមួយវិនាទី អណ្តាតដ៏បុិនប្រសព្វបានឆ្លាស់គ្នាក្នុងក្រអូមមាត់ម្នាក់ៗ
យ៉ុងអានចាប់ផ្តើមមានអារម្មណ៏ក្តៅភាយៗចេញពីរាងកាយរបស់ខ្លួន​ ស្បែកមុខឡើងក្រហមប្រៀបបីដូចជាកូនកណ្តុរដែលទើបតែនឹងកើត។ យុនគ្គីបញ្ឈប់ការគ្រលាស់អណ្តាតបែរជាថើបបណ្តេញមកគល់ចុងត្រជៀកធ្វើអោយក្មេងដែលទើបតែធំដូចនាងដូចនាងស្រៀវស្រាយពេញរាងកាយ។

"អ្ហឹម.. អ្ហឹសស អ៊ុំយុន.." យ៉ុងអានបង្ហើបសម្លេងដ៏គួរអោយអាម៉ាសចេញមកពេល
ដែលយុនគ្គីថើបជញ្ជក់កាន់តែខ្លាំងទៅខ្លាំងទៅ
អណ្តាត​ក្តៅសើមៗបណ្តេញគ្នាចុះមកខាងក្រោមដើមទ្រូងរបស់ស្រីតូច។
"អ្ហឹក!! អ្ហឹស..."សម្លេងឮម្ហបៗថ្ងូរដាក់ត្រជៀករបស់យុនគ្គីធ្វើអោយគេកាន់តែបានចិត្តបន្ថែមល្បឿនគ្រលាស់អណ្តាតកាន់តែរវៀមជាងមុន។វិនាទីបន្ទាប់រ៉ូបរលោងស្តើងៗត្រូវធ្លាក់មកក្រោមពោះបង្ហាញភ្នំមួយគូរច្បាស់ៗទែង។
  យុនគ្គីចាប់ទាញអាវរបស់ខ្លួនចេញបង្ហាញនៅសាច់ដុំធំៗជាមួយនឹងសាក់ដែលគេខំលាក់ជាយូរមកហើយបង្ហាញអោយនាងល្អិតឃើញហើលេបទឹកមាត់ក្អឹកផ្សើមបំពង់ករបស់ខ្លួន។
ភ្លឹប!! យុនគ្គី​ឈោងដៃចុចបិទភ្លលងបន្ទប់អោយងងឹតនៅសល់តែពន្លឺតិចៗចាំងពីអំពូលជិតក្បាលគ្រែ​ ព្រោះយ៉ុងអានអាចនឹងអៀនខ្មាសព្រោះវាជាលើកដំបូងរបស់នាង។

"អឹក! ហ្អឹក.. អ្ហាស" ដង្ហើម​កាន់តែញាប់ទៅៗ ជើង​ទាំងពីរត្រូវយុនគ្គីដាក់អោយគ្រៀកជាប់ចង្កេះរបស់ខ្លួន ដៃលូកស្ទាបអង្អែលចុះអង្អែលឡើងរហូតដល់ភាពកេរ៏ខ្មាស់បស់នាង។ម្រាមដៃ​ស៊កចូលមួយ៑គ្រលាស់តិចៗកាន់តែធ្វើអោយអ្នកដែលនៅក្រោមទ្រូងខាំមាត់ទុបសម្លេងកាន់តែខ្លាំង។

"បើ​ចង់​ថ្ងូរក៏ថ្ងូរទៅ​ យើងមិនហាមឃាត់"​គេកំហិតភ្ជាប់ទៅលើនាងស្របដែលដៃរបស់គេចាប់ខ្លួនប្រាណនាងមកលើភ្លៅសងខាងរបស់គេស៊កបញ្ចូលបន្តិចម្តងៗ​ ស្រីតូចអោបក្រសោបសក់ក្បាលរលោងព្រិលរបស់យុនគ្គីអោបក្រសោបទាំងភាពឈឺចាប់បន្តិចបន្តួចនៅភាពទន់ជ្រាយ។

"អ្ហាក.. អ្ហាស អ៊ុំ​ ខ្ញុំឈឺណាស់! អ្ហឹក"ស្រីស្រស់បញ្ចេញសម្លេងថ្អូញថ្អែរពេលដែលយុនគ្គីព្យាយាមស៊កភាពរឹងមារបស់ខ្លួនចូលទៅក្នុងល្អាងដ៏សែនរឹទ្ធរួមរបស់នាង។ ឃើញនាងស្រែកថាឈឺមិនបាន រាងអាក្រាតចាប់កញ្ជឹងកនាងផ្អឹបមាត់ទៅវិញទៅមក ដើម្បីបង្វែងនាងពីភាពឈឺចាប់នៅខាងក្រោម។

"សឺត!! អ្ហស.. តឹងណែន​ណាស់"យុនគ្គីព្យាយាមងើយក្បាលឡើងទៅលើបញ្ចេញសម្លេងសឹតសកបង្ហាញពីភាពសុខស្រួលដែលគេមិនធ្លាប់មាន។ មិនមែនគេមិនដែលធ្វើរឿងបែបនេះទេ តែនាងជាមនុស្សដំបូងដែលគេបានបីបមថ្នាក់ថ្នម ក៏ជាមនុស្សចុងក្រោយដែលគេចង់បញ្ចប់ទៅជាមួយនឹងភាពរោលរៀល ត្រេកត្រអាល។

"អ្ហាស...អ្ហាស..អ៊ុំយុន ខ្លាំងជាងនេះមក"​នាងល្អិតដកដង្ងើមខ្សឹតខ្សកព្រមជាមួយពាក្យដែលគេរង់ចាំជាយូរមកហើយ​ មិនចាំយូរ
យុនគ្គីផ្តេកខ្លួនស្រីស្អិតចាប់ទាញជើងនាងញែកចេញកាន់តែធំ ចង្កេះដោលកាន់តែខ្លាំងឡើងៗមិនឈប់ ឈាមដាមហូរពីភាពទន់ជ្រាយជ្រាបតាមកូននាគរបស់គេជោគជាំ
នាងល្អិតថ្ងូររហូតទាល់តែខ្សោះខ្លួន រាងកាយចាប់ផ្តើមធ្លាក់ចុះនៃកម្លាំង ចំណែកឯយុនគ្គីហាក់មិនបន្ថយកម្លាំងរបស់គេទាល់តែសោះ។

  ភឹប!! អ្ហឹក.. អ្ហឹសស សម្លេងបញ្ចប់ទឹកទីមួយម្នាក់ៗពោរពេញទៅដោយញើសជោគជាំ
យុនគ្គីក្រសោបត្រគៀករបស់នាងជាប់បាញ់បញ្ចូលនៅសារធាតុខាប់ៗចូលទៅអស់មិនអោយសល់។

"សឺត!!! ម្តងទៀត" យុនគ្គីចាប់បង្វែរនាងអោយផ្កាប់ទៅក្រោមចាប់ផ្តើមប្រតិបត្តិម្តងហើយម្តងទៀត៕

"អ្ហឹក.. ប្រុសល្មោភកាម! ឈប់ទៅ.. អ្ហឹក"
យ៉ុងអានពេបមាត់ស្រែកយំទាំងទឹកភ្នែកទឹកសំបោរ ចំណែកឯយុនគ្គីបែរជាអស់សំណើចនឹងភាពកំប្លែងរបស់នាងទៅវិញ ចំមែនប្រុសចាស់នេះ។

_____________________
បុិនឹងបានម្តងញាមហា🤣🤣🤣
#agrikato