??????????????????? ?(The End)

«ទ្រង់ថ្នមទេខ្ញុំម្ចាស់មិនធ្លាប់ឡើយ»សួរទាំងអឹមអៀនព្រោះនេះជាលើកដំបូងគេភ័យណាស់ខ្លាចជុងហ្គុកមិនថ្នមគេធ្វើអោយឈឺខ្លាំង។
«បងនឹងថ្នមអូន..សឺត»និយាយហើយក៏អោមថើបថ្ពាល់ក្រពុំក្រហមព្រឿងៗរបស់ថេហ្យុងមួយខ្សឺតរួចក៏បានប្រើដៃរវាមដូចមឹងរបស់ទ្រង់ចាប់សម្រាតខោនឹងសម្លៀកបំពាក់នៅលើខ្លួនថេហ្យុងចេញអស់គ្មានសល់។ពេលនេះរាងកាយថេហ្យុងគឺទទេស្អាតបង្ហាញរាងតូចស្រលូនចង្កេះអង្រ្កងត្រគៀកធំរីកសាយទាក់ទាញភ្នែកអ្នកខាងលើអោយសម្លឹងមើលពុំដាក់ភ្នែកសោះឡើយ។
«ស្អាតណាស់-សឺតៗ»មិនសរសើតែមាត់ចុងច្រមុះស្រួចស្លេបបានត្រដុសថើបរាងកាយមួយនោះខ្សឺតដោយសេចក្តីខ្នក់ខ្នាញ់ជាពន់ពេក។មនុស្សស្រីខ្លួនជាប្រុសទេតែរាងកាយស្អាតជាមនុស្សស្រីទៅទៀតបើបែបនេះតើអោយទ្រង់ដកចិត្តទៅណាបាន៊
«ផាច់..មើលអីមើលយ៉ាងនេះមិនដែលឃើញឬ?»ឃើញជុងហ្គុកសម្លឹងមើលរាងកាយខ្លួនមិនដាក់ភ្នែករាងតូចអត់មិនបានក៏ទះថ្ពាល់ទ្រង់មួយដៃនឹងស្តីអោយញែ៉តៗតាមភាពអៀនរបស់ខ្លួនកំពុងមាន។មើលៗយ៉ាងនេះមិនដឹងទេថាអៀន?
«មកពីរាងកាយអូនស្អាតនឹងណា»
«សម្តីព្រាន»
«បងសរសើពិតអូនបែជាថាព្រានទៅវិញ»ជុហ្គុក
«សម្តីទ្រង់ព្រានពិតមែនអោយខ្ញុំម្ចាស់និយាយយ៉ាងមិចចុះ..អ៊ុប»បូញមាត់សួរយ៉ាងខ្ជីខ្ជូតធ្វើអោយជុងហ្គុកអត់ទ្រាំមិនបានក៏អោនត្របាក់ថើបយកជាតិផ្អែមពីបបូមាត់នោះម្តងទៀតឯដៃទ្រង់វិញក៏មិនទុកអោយទំនេរដែរទ្រង់បានស្ទាបអង្អែលខ្ញាំច្របាច់គ្រប់កន្លែងសព្វសាច់របស់រាងតូចគ្មានចន្លោះឡើយ។
«បងដាក់ចូលហើយឈឺត្រូវទ្រាំយល់ទេ?»
«ហ្ហឹម»ងក់ក្បាលបញ្ជាក់ថាយល់។
ជុងហ្គុកបានចាប់ញែកជើងថេហ្យុងអោយធំជាងមុនបន្តិចហើយទ្រង់ក៏បានជ្រៀតខ្លួនចូលត្រង់ចន្លោះជើងនោះរួចក៏ចាប់ផ្តើមស៊ូកបញ្ចូលកូនប្រុសរបស់ខ្លួនចូលទៅក្នុងជ្រកតូចចង្អៀតរបស់ថេហ្យុងសន្សឹមៗដោយការថ្នាក់ថ្នម។
«អាស្ហ៎...អ្ហឹក..ជុងខ្ញុំម្ចាស់ឈឺ..អឹស្ហ៎» ក្រោយទទួលដឹងឮថាមានរបស់រឹងមាំមួយបានជ្រៀតចូលក្នុងតំបន់សម្ងាត់ខ្លួនហើយនាយតូចក៏ចាប់ផ្តើមរមួលខ្លួនស្រែកថ្ងូរទាំងមានអារម្មណ៍ឈឺផ្សារប្រាប់ដល់អ្នកដែលកំពុងតែប្រឹងដោលកូនប្រុសខ្លួនចូលនោះ។
«ជុប៎...មិនអីទេវាឈឺតែបន្តិចទេបងធ្វើវាថ្នមៗបំផុតហើយ»ជុងហ្គុកទ្រង់បានផ្តិតស្នាមថើបមួយខ្សឺតនៅលើបបូមាត់នាយតូចនឹងព្យាយាមនិយាយលួងលោមចិត្តរបស់គេ។លើកដំបូងវាអាចនឹងឈឺតែបន្តិចទៀតវានឹងលេងអីហើយម្យ៉ាងគឺទ្រង់ធ្វើវាថ្នមៗមិនកម្រោលខ្លាំងបង្កជាភាពឈឺចាប់ខ្លាំងដល់អ្នកនៅក្រោមទ្រូងរបស់ទ្រង់ឡើយ។
«អឹម.....»ថេហ្យុងក៏ងក់ក្បាលហើយក៏បានញែកជើងរបស់ខ្លួនរាងធំជាងមុនដើម្បីអោយអ្នកខាងលើងាយនឹងធ្វើចលនា។
«អឹស...ផ្លាប់...អឹស»ជុងហ្គុកក្រោយពេលបានបញ្ចូលកូនប្រុសរបស់ខ្លួនដល់គោលដៅហើយទ្រង់ក៏ចាប់ផ្តើមកម្រើងចង្កេះរបស់ខ្លួនម្តងបន្តិចៗអោយថេហ្យុងគេសមជាមួយនឹងទំហំកូនប្រុសរបស់ខ្លួនសិនសឹមសម្រុកយកតាមក្រោយ។
«អាស៎..ជុងហ្គុក..អួលខ្លាំងណាស់..អឹស្ហៗ»ថេហ្យុងពោលឡើងទាំងដៃចាប់ខ្ញាំខ្នងជុងហ្គុកទោះបីជាទ្រង់ធ្វើវាមួយៗយឺតៗក៏ពិតមែនប៉ុន្តែទ្រង់ដោលមួយកប់ៗសឹងធ្លាញដល់ពោះវៀនរបស់ថេហ្យុងហើយ។
«អាស្ហ៎....ផ្លាប់ៗ...អឹស្ហ»សម្លេងថ្ងួចថ្ងូរលាយឡំនឹងសម្លឹងសាច់ប៉ះសាច់បានលាន់រំពងឡើងខ្ទពេញដំណាក់បង្កើនជាបទភ្លេងមួយបទចាក់កំដរពួកគេទាំងពីរលេងល្បែងជិះសេះប្រលែងដៃទល់ភ្លឺ។
.........
+7ខែក្រោយមក
ថ្មិចបើកៗវាក៏កន្លងទៅអស់រយៈពេល7ខែបាត់ទៅហើយ7ខែមកនេះថេហ្យុងគេរស់មានក្តីសុខណាស់ទាំងផ្លូវចិត្តនឹងផ្លូវកាយ។គេទទួលបានការមើលថែទាំថ្នាក់ថ្នមនឹងតាមចិត្តគ្រប់យ៉ាងពីព្រះអង្គម្ចាស់ជុងហ្គុកអោយតែគេហារមាត់និយាយថាចង់បានអ្វីចង់ទៅទីណាទ្រង់ព្រមធ្វើតាមនឹងជូនទៅគ្រប់ទិសទីដែលគេចង់ទៅ។ថេហ្យុងស្ថិតក្នុងឈុតបុរាណពណ៍ផ្កាឈូកស្រាលឈរអង្អែលពោះកំប៉ោងរបស់ខ្លួនថ្នមៗដោយទឹកមុខញញឹមរីករាយនៅក្រោមដើមផ្កាសសាគូរ៉ាមួយដើមដែលនៅក្បែររាជដំណាក់របស់គេរាល់ថ្ងៃនេះគេមានក្តីសុខបំផុតនោះគឺកូនភ្លោះប្រុសមួយស្រីមួយដែលកំពុងលូនលាស់នៅក្នុងផ្ទៃរបស់គេៗដេកទន្ទឹងរង់ចាំថ្ងៃមួយថ្ងៃដែលបុត្រទាំងពីររបស់ខ្លួនប្រសូត្រចេញមកគ្រាន់នឹកគិតក៏សប្បាយចិត្តខ្លាំងណាស់ដែរ។