i will not return

part 53

نگاهی به دور و اطراف به خصوص دروازه انداخت اما کسی را ندید

_ الان میخوای برگردی؟!

مرد ساکِ کوچک و زرشکی رنگی که در دست داشت را به آرامی در دست تکان داد

- اومده بودم چند تا وسیله با خودم ببرم، دیگه کم کم باید برم

_ میتونی یکم صبر کنی؟! زود برمی‌گردم..

پیرمرد با خوشرویی سر تکان داد و به سمت گل ها رفت تا در این مدت خود را با آنها سرگرم کند..

به در اتاق کار مرد که رسید ، مکث کرد و سپس چند تقه به آن کوبید..
کمی بعد خودش در را  باز کرد و به سمت میز او رفت و کنارش ایستاد به نظر غرق در کار می آمد اما همچنان حواسش به حضور پسر بود..

مِن مِن کردن را کنار گذاشت تا آنچه در سر دارد را به سادگی بیان کند،
درخواست بزرگی که نداشت!

_ ادوارد پایین بود!

جوابی از سوی مرد نگرفت،
دریغ از حتی کوچک ترین نگاه..

_ مری عمل داشته؟!
چرا بهم نگفتی؟!

همانطور که سرش با برگه هایی که در دست داشت گرم بود زمزمه کرد

+ خبریه مگه؟ جراحی رو از دست دادی دکتر؟!

طبق معمول دل مشغولی های ویل را جدی نمی‌گرفت و این پسر را عصبی می کرد ، موضوع اگر خودش بود باز هم کوتاه می آمد چرا که بحث کردن با او را به هیچ وجه نمی‌خواست، اما وضعیت مری برایش در درجه ی دیگری قرار داشت..
بخصوص که نمیدانست می تواند دوباره او را در حالی که هشیار است ملاقات کند یا نه..

_ برات اهمیتی نداره مگه نه؟!
اینکه چقدر وضعیتش برام مهمه؟!

مرد بالاخره سر بلند کرد و به او خیره شد،
نگاه آشفته و متلاطم پسر را که دید ، سعی کرد آرام تر برخورد کند تا ناخواسته ترک دیگری بر قلب کوچکش نیندازد..

+ به هوش که بیاد می برمت ببینیش.

ویل اما کوتاه نیامد که می‌خواست هر چه زود تر مری را ببیند..

_ میخوام الان برم ، با ادوارد..

+ الان نمی‌شه!

پسر لبخند تلخی زد و به سوی دیگر اتاق زل زد
همیشه همین بود..
همیشه آنچه مرد می خواست اتفاق می افتاد و او هم مثل همه ی افرادی که خدمه ی این عمارت هستند فقط و فقط گوش به فرمان اوست فقط با این تفاوت که مرد هر از گاهی ادعا می کند که ویل برایش فرق دارد..

سخت تر از همه این بود که تمام این شرایط را نادیده گرفته و کورکورانه احساسات خود را با نام او نشانه گذاری کرده..

که با فکر کردن به جدایی قلبش تیر می کشد..
که خود را تا همین حد خوار و خفیف کرده..

_ مهم نیست، به هرحال که خواسته های من اهمیتی ندارن!