??????????????

គេមិនព្រមចាញ់ ចង់បង្ហាញប្រាប់នាង អ្វីដែល ស៉ិន ថាយយិន មិត្តគេធ្វើបាន គេអាចធ្វើបានដូចគ្នា ថែមទាំងធ្វើបានល្អជាង នាងចាំមើលទៅ គ្រាន់តែប្រឡាក់សាច់ វាមិនដែលពិបាកស្មុគស្មាញជាងធ្វើជំនួញ
«ល្អណាស់ យើងក៏ចង់ភ្លក្សរសជាតិសាច់ចៀមប្រឡាក់ថ្វីដៃឯង លាក់សមត្ថភាពពិសេសមករាប់ឆ្នាំ ក្រៅពីផឹកជក់ យើងមិនដែលដឹងការពិតឯងចេះធ្វើម្ហូប បញ្ចេញឲ្យអស់ពីថ្វីដៃទៅលោកថៅកែ អ៊ូ» ថាយយិន ស្ទុះក្រោកឈរ ទះដៃប្រាវៗ ញញឹមសរសើរមិត្ត តែបង្កប់ដោយការឌឺដង ព្រោះដឹង សូវម៉ីង មិនចេះធ្វើម្ហូប ជៀនតែពងទាមួយគ្រាប់មិនបានស៊ី ទម្រាំឲ្យទៅប្រឡាក់សាច់ចៀមមួយចានដែកធំ មានគ្រឿងផ្សំច្រើនមុខ ស្ករ ប៊ីចេង អំបិល ពណ៌សដូចគ្នា បែងចែកដាច់ឬអត់មិនដឹង ប្រឹងអួតចេះ ទាំងល្ងីល្ងើ លើកនេះកាច់បំបាក់អំនួត អ៊ូ សូវម៉ីង ចំពោះមុខស្រីម្ដង
«ត្រឹមប្រឡាក់សាច់កំប៉ិកកំប៉ុក យើងមិនចាំបាច់ត្រូវបញ្ចេញឲ្យអស់ពីថ្វីដៃ ប្រឡាក់បិទភ្នែកក៏ឆ្ងាញ់ជាងឯង» សូវម៉ីង អួតដោយការជឿជាក់១០០ពេញបឹប លូកដៃចាក់ស្រាផឹកមួយកែវទៀតបន្ថែមភាពជឿជាក់ឲ្យខ្លួនឯង
«អួតឲ្យខាតពេលធ្វើស្អី ធ្វើឲ្យចេញលទ្ធផលសិនម៉ោ» ថាយយិន ញោចចុងមាត់ ដើរនាំផ្លូវ សូវម៉ីង ទៅផ្ទះបាយ ស្របពេល សូវម៉ីង ខាំសង្រ្គឺតធ្មេញ បម្រុងដើរតាម តែ ហ្វូយីង រហ័សស្ទុះក្រោក ស្រវាចាប់ដៃគេ គេងាកសម្លក់នាង
«លោកអាចធ្វើបាន?» នាងដឹងគេមិនចេះ គ្រាន់តែអំនួតចង់ឈ្នះ
«ឬនាងគិតខ្ញុំអន់ជាងវា?»
«ខ្ញុំដឹងលោកពូកែ»
«តែនាងសរសើរវា មិនសរសើរខ្ញុំ?»
«មកពីលោកមិនបានធ្វើអីគួរឲ្យសរសើរ»
«ចុះវាធ្វើស្អីខ្លះឲ្យនាងសរសើរ គ្រាន់តែប្រឡាក់សាច់ឆ្ងាញ់ និយាយជាមួយនាងមិនប៉ុន្មានម៉ាត់ ស្បូននាងបើកទទួលវាហើយ ចិត្តងាយយ៉ាងនេះ?»
«លោក អ៊ូ»
«ឬខ្ញុំអុកវាស្រួលមិនទាន់ដល់ចិត្ត ទើបចង់លើកជើងឲ្យ ថាយយិន អុកម្ដង?»
ផ្លាច់/
ហ្វូយីង ទ្រាំស្ដាប់សម្ដីគ្រោតគ្រាតគេមើលងាយនាងលែងបានហើយ ទើបយារដៃទះមុខគេមួយកំផ្លៀងយ៉ាងខ្លាំង ធ្វើឲ្យ ចុងតឺ ដែលឈរក្បែរនោះ ភ្ញាក់ព្រើត បើកភ្នែកធំៗ ភ័យបុកពោះជំនួស
«លោកអាក្រក់បែបនេះ ទើបខ្ញុំរកកន្លែងសរសើរមិនឃើញ ខ្ញុំប្រាប់លោក អ៊ូ សូវម៉ីង លោកមិនបាច់ប្រឹងទេ ព្រោះលោកគ្មានអ្វីល្អដែលអាចប្រៀបនឹងលោក ថាយយិន បាន ទោះលោកមានគ្រប់យ៉ាងដែលលោក ថាយយិន មាន តែខ្ញុំសុំដាក់ពិន្ទុឲ្យលោកចាញ់»
«នាងមានសិទ្ធស្អី?» សូវម៉ីង ខឹងច្រឡោតតោតតូង ក្ដៅឆួលពេញទ្រូង លូកដៃច្របាច់កនាង កនាងតូច មួយក្ដាប់ដៃគេ តែមិនហ៊ានច្របាច់ខ្លាំង ខ្លាចនាងដកដង្ហើមមិនរួច
«...» ហ្វូយីង ខឹង ខ្ជឹបមាត់លែងតបនឹងគេ ទឹកភ្នែកហូរដាបថ្ពាល់ ងាកមុខទៅម្ខាង ដូចខ្ពើមមុខគេមិនចង់ឃើញ
«នាងជារបស់ខ្ញុំតែម្នាក់ ចាំទុក» អារម្មណ៍ប្រចណ្ឌលាយឡំស្រវឹងស្រឿងៗ ជំរុញឲ្យគេធ្វើបាបនាង តែគេកាន់តែធ្វើបាប នាងកាន់តែស្អប់ គេមិនចង់ឲ្យនាងស្អប់ ទើបលែងដៃពីកនាង ដឹងខ្លួនធ្វើជ្រុល តែមិនខ្ចីលួង ដើរទៅផ្ទះបាយបាត់។