钓曖炼钓傖灦钓斸煁钓娽灲钓勧瀰钓丰瀼釤掅瀼

钓椺灦钓傖煠釤�

«ចាស?» ហ្វូយីង ធ្វើមុខដូចឆ្ងល់ មិនសូវយល់ពីពាក្យសម្ពោធរបស់គេ លេបទឹកមាត់ចូលបំពង់កក្អឹកៗ ភ័យញ័រមាត់ បេះដូងលោតញាប់ស្អេក ពេលគេលូកដៃម្ខាងឱបចង្កេះនាង ទាញរាងកាយនាងមកបៀតនឹងរាងកាយគេយ៉ាងស្និទ្ធស្នាល ដៃម្ខាងទៀតចាប់ចុងចង្កានាងឲ្យផ្ងើយមុខឡើង សម្លឹងចំមុខគេ
«នាងថាវារឹងមាំ ខ្ញុំចង់ដឹងវារឹងមាំប៉ុនណា?» សូវម៉ីង ប្រើចុងម្រាមដៃមេ អង្អែលអូសទៅមកលើបបូរមាត់តូចច្រមិចនាង ស្របពេលបបូរមាត់នាងញ័រ បង្ហើបតិចៗ
«អឺ ខ្ញុំក៏មិនច្បាស់ដែរ ខ្ញុំថាប្រហែលជារឹងមាំ តែវាអាចមិនរឹងមាំក៏ថាបាន» ហ្វូយីង លើកដៃទាំងសងខាងទប់ទ្រូងគេ ប្រឹងអ៊ែនខ្នងគេច ក្នុងចិត្តកាន់តែភ័យ ខ្លួនចាប់ផ្តើមញ័រក្នុងរង្វង់ដៃប្រុសកំលោះ
«រឹងមាំឬអត់ សម្ពោធរួចដឹងហើយ»
«អ្ហាយ៎...» ហ្វូយីង ភ្ញាក់ព្រើត ស្រែកដោយការភិតភ័យ ពេលគេច្រានរាងកាយនាងឲ្យដួលផ្ងារក្រោយលើសាឡុង នាងចង់ស្ទុះក្រោកវិញ តែគេមិនផ្តល់ឱកាស ឡើងទ្រោបសង្កត់ពីលើជាប់ ធ្វើឲ្យនាងកាន់តែញ័រភ័យ
«លោក អ៊ូ សូវម៉ីង ឈប់សិន» នាងយកដៃទាំងសងខាងទប់ស្មាគេ ឃាត់ទាំងទឹកមុខស្លេកភ័យ គេឱនទ្រានដៃទាំងសងខាងនឹងសាឡុង ជ្រួញចិញ្ចើមសម្លឹងមុខនាង ចាំស្ដាប់នាងនិយាយ
«លោកប្រាប់ខ្ញុំថានាំមកមើលផ្ទះ ខ្ញុំត្រៀមខ្លួនមកមើលតែផ្ទះ រឿងផ្សេងនៅមិនទាន់បានត្រៀមទេ អឺ លោកគួរតែទុកពេលឲ្យខ្ញុំត្រៀមខ្លួនសិន»
«បើខ្ញុំចង់ ត្រូវទុកពេលឲ្យស្រីចិញ្ចឹមដូចនាងត្រៀមខ្លួនដែរ ស្រីលុយទិញបានដូចនាងមានសិទ្ធបែបនេះពីអង្កាល់?»
«លោ...អ៊ុប៎» បបូរមាត់នាងមិនអាចនិយាយតវ៉ាបានទៀត បន្ទាប់ពីត្រូវមនុស្សទំនើងយកតែចិត្តខ្លួនឯង ឱនបឺតជញ្ជក់យ៉ាងរោលរាល ក្នុងចិត្តនាងពិតជាភ័យណាស់ ខ្លាចណាស់ គេធ្វើឲ្យនាងរាងបាក់ស្បាតតាំងពីថ្ងៃដំបូងដែលជួបគេ ត្រូវគេចាប់រំលោភ គេដៃធ្ងន់ ហើយកំរោល មិនចេះថ្នាក់ថ្នម ចេះតែសម្រុកតាមកម្លាំង ទើបនាងទ្រោមខ្លួនរាល់លើកដែលមានស្អីនឹងគេហើយ មើលទៅសម្ពោធសាឡុងលើកនេះក៏មិនស្រាលដែរ ទក់សាច់ទៀតហើយ។
«នាងដឹងតួនាទីស្រីចិញ្ចឹមធ្វើអ្វីខ្លះទេ?» សូវម៉ីង ដកបបូរមាត់ចេញពីមាត់នាង ឱនខ្សឹបសួរដាក់ត្រចៀក ប្រើធ្មេញខាំញេញស្លឹកត្រចៀកនាងតិចៗ និងព្រួសខ្យល់ដង្ហើមក្ដៅគគុកដាក់ ធ្វើឲ្យនាងព្រឺព្រួច ស្រើបស្រាល ខ្ញាំស្មាគេណែនដៃ ទ្រូងផើតផតៗតាមចង្វាក់ដង្ហើម ដែលនាងដកញាប់ៗ
«ខ្ញុំ...ខ្ញុំមិនដឹងទេ» នាងមិនធ្លាប់ធ្វើស្រីចិញ្ចឹមប្រុសណាពីមុនមកទេ ទើបធ្វើស្រីចិញ្ចឹមរបស់គេលើកទីមួយ ហើយវាក៏ជាលើកចុងក្រោយដែរ ព្រោះបន្ទាប់ពីគេធុញទ្រាន់ ព្រមដោះលែងនាង នាងគ្មានគំនិតចង់ឲ្យប្រុសណាចិញ្ចឹមទៀតទេ ហើយជាមួយគេនាងក៏ទ្រាំធ្វើស្រីរបស់គេត្រឹមរយៈពេល១ខែប៉ុណ្ណោះ
«ស្រីចិញ្ចឹមរស់រវើក មិនមែនគល់ឈើ ធ្វើឲ្យខ្ញុំមានអារម្មណ៍ ថើបខ្ញុំ ឱបខ្ញុំ បបោសអង្អែលខ្ញុំ បម្រើផ្គាប់ផ្គុនខ្ញុំឲ្យដល់ចិត្ត ឲ្យសមនឹងតម្លៃលុយ មិនមែនដេកថ្ងូរទទួលយកក្ដីសុខតែម្យ៉ាង នាងយល់ទេ?» សូវម៉ីង ចាប់ប្រអប់ដៃនាង បង្ខំឲ្យស្ទាបអង្អែលខ្លួនរបស់គេពីលើសាច់អាវ ស្ទាបពីដើមទ្រូងអូសចុះក្រោម រហូតស្ទាបប៉ះក្បាលខ្សែក្រវាត់ ដៃនាងញ័រទទ្រើក ព្យាយាមចង់ដកចេញ តែគេចាប់សង្កត់ជាប់នឹងក្បាលខ្សែក្រវាត់ដែលចាំងព្រាកៗ
«ខ្ញុំ អឺ ខ្ញុំធ្វើមិនបានទេ» នាងភ័យណាស់ រលីងរលោងទឹកភ្នែកហើយ បេះដូងលោតចង់ផ្ទុះចេញក្រៅទ្រូងហើយ
«ធ្វើឲ្យបាន» គេសម្លឹងនាងដោយទឹកមុខកាច នាងកាន់តែខ្លាច ញ័រមាត់ប៉ប៉ប់
«ខ្ញុំមិនចេះ»
«ទើបបង្រៀនឲ្យចេះ បង្រៀនតែម្ដងទេ ហើយត្រូវចាំ»
«ចាំបាច់រៀនធ្វើស្អី លោកធ្វើដូចរាល់ដងទៅ អ្ហឹកៗ»
«ខ្ញុំជាប្រុសនាង ឬនាងជាស្រីខ្ញុំ?»
«ខ្ញុំ...ខ្ញុំជាស្រីលោក»
«ហេតុអីមិនស្ដាប់បង្គាប់?»
«វាពិបាកណាស់»
«យកដៃនាងស្រាតខោឲ្យខ្ញុំ ពិបាកត្រង់ណា?»
«ខ្ញុំ...អ្ហាយ៎...» ហ្វូយីង ស្រែកចាច ពេលគេយកដៃចាប់ទាញខោខូវប៊យនាងសម្រាត នៅសល់តែខោទ្រនាប់ពណ៌សមួយបិទបាំងអ្វីមិនជិត គេលើកខោខូវប៊យនាងជាឧទាហរណ៍
«ស្រាតស្រួលណាស់ មិនឃើញពិបាក?» គេគប់ខោនាងទៅម្ខាង នាងយំសស្រាក់
«ខ្ញុំមិនថោកទាបដូចលោក អ្ហឹកៗ»
«លីអូនាងស្អាតណាស់ ស្រាតខ្លួនឯង ឬឲ្យខ្ញុំចាប់ហែក?»
«លោកបំផ្លាញលីអូខ្ញុំអស់ច្រើនហើយ ខ្ញុំស្រាតខ្លួនឯងវិញ អ្ហឹកៗ»