ទីក្រុង ម៉ូស្គូ , ប្រទេស រុស្សីុ ...
កាសីុណូ ត្រកូល ហ្វឺដឺរ៉េស ...
នៅផ្នែកមួយនៃប្រទេសដែលមានផ្ទៃដីលាតសន្ធឹងធំជាងគេបំផុតនោះក៏ឃើញមានអាគារខ្ពស់នឹងកន្លែងរកសីុយ៉ាងច្រើនក្រាស់ក្រែលតែមិនប្រាកដថាអាចទទួលបានជោគជ័យទាំងអស់នោះទេហើយអ្នកដែលមានធំណាចនឹងភាពមានបានដោយការគាំទ្រពីប្រជាជននោះគឺគេក៏ជាអ្នកដែលជោគជ័យបំផុតនឹងត្រូវបានគេគោរពហើយកោតសរសើរដែលធ្វើអ្នកជំនួញដទៃមិនសូវលេចធ្លោអាចរកផ្លូវមកលើកតម្កើងខ្លួនឯងបានក៏ដូចជាកន្លែង កាសីុណូ មួយកន្លែងនេះដែលធំស្ទើរតែដូចវិមានទៅហើយសូម្បីតែរចនាបថក៏បង្ហាញថាវាមានអំណាចនឹងឥទិ្ធពលដល់កម្រិតណាហើយមាន កាសីុណូ ច្រើនណាស់ដែលនៅលើទឹកដីនេះតែមិនអាចស៊ូនឹង កាសីុណូ មួយនេះដែលជារបស់គ្រួសារ ហ្វឺដឺរ៉េស នោះឯង។
ទិដ្ឋភាពភាពនៅខាងក្នុងគឺអ៊ូអរហើយព្រោះតែប្រមូលផ្តុំមនុស្សដែលសុទ្ធតែជាអ្នកដែលមកផ្សងសំពាងមានប្រភេទមនុស្សគ្រប់ជាន់ថ្នាក់តាំងពីអ្នកមានរឺអ្នកក្រីក្រក៏នាំគ្នាមកកន្លែងនេះសង្ឃឹមថានឹងអាចផ្លាសប្តូរវាសនាបាន។
"លោកម្ចាស់!! ខ្ញុំមានរឿងចង់ជម្រាប!!"។ កម្លោះរាងខ្ពស់ស្រឡះម្នាក់ដែលស្លៀកឈុតជាអង្គរក្សនោះក៏បានដោះវែនតាខ្មៅចេញហើយអោនក្បាលដាក់បុរសចំណាស់ម្នាក់ដឺលអង្គុយជក់បារីនៅក្នុងការិយាល័យគងអន្ទាក់ខ្លា។
"និយាយមក!!"។ បុរសចំណាស់នោះគឺជាលោកម្ចាស់ មីលល័រ ហ្វឺដឺរ៉េស ម្ចាស់ កាសីុណូ ត្រកូល ហ្វឺដឺរ៉េស ដែលមានសាខាជុំវិញពិភពលោកយ៉ាងមានឥទិ្ធពលក៏មានសត្រូវជុំទិសផងផងដែរ។
"លោក រ៉ូម៉ាណូវ៉ា បានអញ្ជើញមកស្នើសុំចង់ជួបលោកម្ចាស់ដើម្បីពិភាក្សាការងារទៀតហើយបាទ! លើកនេះគាត់ទទូចខ្លាំងណាស់ថាចង់ជួបចៅហ្វាយ! មិនថាធ្វើការពន្យល់យ៉ាងណាក៏គាត់មិនចាកចេញឡើយទើបសម្រេចមកសុំការសម្រេចចិត្តពីលោកម្ចាស់តែម្តង!"។ ខាសៀ អង្គរក្សជំនិតរាប់ឆ្នាំរបស់លោម្ចាស់ ហ្វឺដឺរ៉េស ក៏រៀបរាប់ហើយគេក៏ជាបងប្រុសធំក្នុងគ្រួសារ មេឡានៀ នឹងជាបងប្រុសបង្កើតរបស់ ខារ៉ា នោះឯងដែលស្នងការងារពីឪពុកគឹមកការពារលោកម្ចាស់នោះឯង។
"បូរីស មែនទេ? ហើុយ!! សាំុញាំុមែន!!! មិនអីទេ! យើងទៅជួបគេ!!"។ លោក មីលល័រ ក៏ក្រោកឈរហើយរៀបចំបោះជំហានចេញញទៅដោយមាន ខាសៀ តាមពីក្រោយ។
បន្ទប់ទទួលភ្ញៀវ ....
នៅទីនេះក៏បានឃើញថាមានបុរសចំណាស់ម្នាក់នឹងមានជំនួយការដែលតាមពីក្រោយខ្នងបានកំពុងតែរង់ចាំដោយអន្ទះសារហើយបុរសដែលស្លៀកឈុតសមរម្យមួយនេះក៏អើតទៅមករហូតដល់វិនាទីមួយគាត់ក៏ក្រោកស្ទុះស្ទារតែម្តង។
"អូ!! លោក ហ្វឺដឺរ៉េស បាទ! លោក-លោកព្រមមកជួបខ្ញុំហើយមែនទេបាទ? លោក!!! លោកសុំទុកឪកាសឲ្យខ្ញុំបានចូលហ៊ុនជាមួយផងទៅណា៎លោក?"។ បុរសចំណាស់ម្នាក់នេះគឺជាលោក បូរីស រ៉ូម៉ាណូវា បានក្រោកឈរហើយចាប់ដៃលោក មីលល័រ យ៉ាងរញីររញ័រទើប ខាសៀ ចូលមកបំបែកគេ។
"សុំរក្សាឥរិយាបថផង! ហាមប៉ះពាល់លោកម្ចាស់ខ្ញុំផ្តេសផ្តាស!"។ ខាសៀ ក៏និយាយដោយសម្តីមាំហើយមុខកាចទើប បូរីស ដកខ្លួនហើយលែងដៃចេញមុននឹងសម្លឹងមើល លោក មីលល័រ ដោយការអង្វរករ។
"ខ្ញុំនិយាយនេះជាលើកចុងក្រោយហើយ! សង្ឃឹមថាមិនជួបគ្នាទៀតទេ! ខ្ញុំមិនសហការណ៍ជាមួយនរណាទេ! ជំនួញរកសីុរបស់ខ្ញុំមិនមែនបានមកពីបាតដៃទទេចឹងខ្ញុំក៏នឹងបន្តតែម្នាក់ឯងមករហូតមិនត្រូវការអ្នកសហការណ៍ទេ! បានហើយ! ទៅវិញចុះ! ខ្ញុំមិនព្រមទេហើយមិនបាច៊សង្ឃឹមឡើយ! តោះ ខាសៀ !!"។ ពេលលោក មីលល័រ ក៏បានដើរចេញទៅហើយ ខាសៀ ក៏តាមពីក្រោយទើប លោក បូរីស ក៏ស្ទុះទៅរត់គេនាំអ្នកជំបួយការមកជាមួយគេក៏រត់តាមគេដូចគ្នា។
"លោក!!! សុំមេត្តាផ្តល់ឪកាសផងចុះ!!! លោក!!! សុំមេត្តា-អើយ!!"។<ផាំងៗ> កំពុងតែរត់តាមអង្វករកលោក មីលល័រ សុខៗក៏ភ្ញាក់បន្ទាប់ពីមានស្នូរកាំភ្លើងបានបាញ់បោះតបតគ្នានោះ។
"នេះមានរឿងអី?"។ លោក មីលល័រ ក៏សួរនាំ ខាសៀ ដែលការពារគាត់ហើយនាំគាត់ជម្លៀសចេញមុននឹងបាញ់តបវិញហើយពេលនេះក៏មានអ្នកការពាររត់មកការពារតែម្តងសូម្បីតែលោក បូរីស ក៏ភ្ញាក់ផ្អើលដែរ។
"មានជនលួចឆ្មក់ហើយលោកម្ចាស់!!! សុំលោកម្ចាស់ប្រញាប់គេចចូលរថយន្តសុវត្ថិភាពជាមួយអង្គរក្សដទៃសិនទៅចុះលោកម្ចាស់!! ពួកឯងនាំលោកម្ចាស់ទៅ!!"។ ខាសៀ ក៏ចាប់ផ្តើមរៀបចំការងារបស់គេយ៉ាងចំណាប់ហើយមានអង្គរក្សជាច្រើនចេញមកការពារលោក មីលល័រ ដើម្បីនាំគាត់ទៅ។
"ហើុយ!!! ប្រយ័ត្នលោក មីលល័រ -អឹក!!"។<ផាំង> ពេលនោះក៏មានគ្រាប់កាំភ្លើងក៏ហោះទម្លុះសាច់របស់បុរសម្នាក់តែមិនមែនជាលោក មីលល័រ តែជាលោក បូរីស ដែលមកឈរពាំងខ្លួនរងគ្រាប់ជំនួស លោក មីលល័រ ធ្វើឲ្យរបួសស្មាខាងស្តាំហើយអ្នកផ្សេងក៏ប្រញាបបាញ់តបនឹងអ្នកលូចឆ្មប់នាំឲ្យគេដេកដួលលើដីតែម្តង។
"លោក បូរីស !!! នេះលោកយ៉ាងម៉េចហើយ! ពួកឯងជួយជូនគេទៅពេទ្យ!"។ ពេលនោះហើយដែលលោក មីលល័រ ក៏ប្រញាប់រុះរាន់នាំលោក បូរីស ទៅពេទ្យដែលត្រូវគ្រាប់ហើយគេក៏សន្លប់បាត់ទៅ។
ទីក្រុង ឡុងដ៍ , ប្រទេស អង់គ្លេស ...
វីឡាត្រកូល ហ្វឺដឺរ៉េស ...
នៅឯផ្ទះវីឡាដ៏ធំស្កឹមស្កៃនេះវិញក៏ប្រទះឃើញនារីរាងខ្ពស់ស្រឡះនេះកំពុងតែដើរទៅមកដៃម្ខាងក៏កាន់ក្រដាសបីបួនសន្លឹកហើយដៃម្ខាងទៀតក៏ចុចទូរស័ព្ទខលទៅមិនឈប់មុននឹងប្រញាប់ដផរទៅមកហាក់នឹករកអ្នកណាម្នាក់មិនដឹងទេក្រោយពីនាងចេញពីមន្ទីរពេទ្យពីម្សិលមិញហើយក៏រត់មើលរកការងារភ្លែតតែម្តង។
"នេះគេទៅណាចេះ? រឺក៏-!"។ ខារ៉ា ក៏ដាក់ទូរស័ព្ទនាងចុះមុននឹងនឹកដល់នរណាម្នាក់ទៀត។
បន្តប់ទទួលភ្ញៀវ ...
"ចៅហ្វាយ!!!"។ ពេលនេះនាងក្រមុំក៏រត់មករកកម្លោះសង្ហាដែលកំពុងតែក្រេបកាហ្វេខ្មៅនោះលើសាឡុងដោយធម្មតាហើយគេក៏ងាកមកមើលនាង។
"ខារ៉ា !!! អូ!! នេះ ថេបប្លេត ថ្មី! ជាស៊េរីខ្ពស់ជាងគេហើយថ្មីបំផុត!!! យកទៅប្រើទៅ!!"។ យ៉ុនហ្គី ក៏ហុច ថេបប្លេត ថ្មីមួយគ្រឿងឲ្យទៅនាងហើយ ខារ៉ា ក៏ទទួលមុននឹងសម្លឹងមើលគេហាក់ស្ទាក់ស្ទើរចង់សួរតិចមិនចង់បន្តិចហើយ យ៉ុនហ្គី ក៏ដឹងថានាងមានអីហើយក៏ងាកមកមើលនាងចុះៗតែម្តង។
"មានអីរឺ ខារ៉ា ?"។ យ៉ុនហ្គី ក៏ងាកមកសួរនាំនាងដោយទឹកមុខស្មើៗហាក់មិនរីករាយមិនស្រស់ស្រាយដូចមុនតាំងពីថ្ងៃនោះមកហើយ ខារ៉ា ក៏អោនក្បាលបន្តិចមុននឹងសម្រេចចិត្តសួរ។
"នេះចៅហ្វយមានដឹងថា អេឡិច គេទៅណាទេ?"។ ខារ៉ា ក៏ប្រញាប់សួរហើយ យ៉ុនហ្គី ក៏សម្លឹងនាងដោយមុខស្មើមុននឹងនឹងលើកចិញ្ចើមហើយក៏ងាកមកអង្គុយគងអន្ទាក់ខ្លាវិញហើយផឹកកាហ្វេធ្វើជាហីរួចតប។
"ក្រែងជាជំនិតសំខាន់របស់នាងហេ៎? ម៉េចក៏មកសួរខ្ញុំ?"។ យ៉ុនហ្គី ហាក់មិនមែឆ្លើយនឹងសំណួរតែជាការបញ្ចើចសម្តីរបស់មកតែម្តងទើប ខារ៉ា ដកដង្ហើមធំបន្តិច។
"ចៅហ្វាយ!!! នេះខ្ញុំមិនឃើញគេហើយខលក៏មិនឃើញលើកទើបខ្ញុំសម្រេចចិត្តសួរនាំចៅហ្វាយព្រោះខ្ញុំសម្រាកពេទ្យមកច្រើនថ្ងៃដែរ!!! ពេលនេះក៏មិនឃើញគេ! ខ្ញុំច្បាស់ថាចៅហ្វាយក៏បានជ្រាបពីដំណឹងគេខ្លះ!"។ ខារ៉ា ក៏តបមកវិញហើយ យ៉ុនហ្គី ក៏ចងចិញ្ច់មចូលគ្នាមុននឹងអុកពែងកាហ្វេលើតុហើយក្រោកឈរជ្រែងដៃចូលហោប៉ៅហើយមានរឹកពារត្រជាក់តែម្តង។
"ខ្ញុំមិនចង់ដឹង!!! គេស្លាប់រឺរស់មិនទាក់ទងនឹងខ្ញុំទេ!!!"។ យ៉ុនហ្គី ក៏ដើហួសនាងក្រមុំដែលឈរស្តាប់គេដោយហួសចិត្តចេញទៅតែ ខារ៉ា ក៏ហាក់ហួសថ្លែងទើបនាងរត់ទៅតាមហើយស្រវាចាប៊ដៃក្រាស៊របស យ៉ុនហ្គី ។
"ហេតុអីចៅហ្វាយនិយាយបែបនិង?"។ ខារ៉ា ហាក់មិនពេញចិត្តនឹងរឹកពារគេក៏មានទឹមុខមិនល្អមកកាន់គេហើយ យ៉ុនហ្គី ឯណេះមិនចុះចាញ់នាងទើបទាញដៃនាងចាប់គេនោះឡើងហើយសម្លឹងមុខនាងយ៉ាងស្មើតែម្តង។
"លែងដៃ!!"។ សម្តីធម្មតាហើយទាបហើយទឹកមុខកំណាចនោះក៏បង្ហាញឡើងធ្វើឲ្យ ខារ៉ា ហាក់ភាំងនឹងរឹកពារគេនៅពេលនេះព្រោះគេមិនដែលបែបនឹងដាក់នាងឡើយហើយនេះតើហេតុអីក៏គេទៅជាបែបនេះ។